Black Hole is nog niet eens voltooid en toch spreken sommige mensen al van de Ulysses onder de stripverhalen. Het is in elk geval het meest ambitieuze werk dat de Amerikaanse striptekenaar (Washington, 1955) tot nu toe heeft gemaakt. Tien jaar geleden begon hij aan het verhaal over een groep tieners die in de greep raakt van een seksueel overdraagbare ziekte die de meest gruwelijk lichamelijke transformaties veroorzaakt. Momenteel legt hij er de laatste hand aan. Black Hole is de voorlopige apotheose (de auteur is nog jong) van de reeks verhalen die Burns maakte sinds de jaren tachtig, toen hij debuteerde in het chique stripmagazine Raw. Donkere verhalen over eenzame kinderen die zich staande moeten houden in een wereld van gewelddadige dronkelappen, seksmaniakken en kindermoordenaars, over naïeve Mexicaanse worstelaars met een bijbaantje als privé-detective, hond-mannen, mol-mensen, freaks, mutanten, monsters en psychopatische travestieten, getekend in clair-obscur, in een stijl die een mix lijkt tussen Kuifje en de oude EC-horrorstrips. Wie is die man, die zulke uitzinnige, zieke dingen verzint? Het antwoord kregen we tijdens de afgelopen Haarlemse Stripdagen, waar Burns één van de gasten was. Een teleurstellend antwoord, want Burns blijkt een hele gewone, zelfs beminnelijke man te zijn. En hij heeft nog een doorsnee jeugd gehad ook.

Stripwinkelier zijn of worden, het is een roeping. Geklaag alom in de stripwereld. Na de sluiting eind maart van stripwinkel Krasser in Amsterdam volgde kort erna de sluiting van Lezerij Suus in Rotterdam. En wie herinnert zich niet de dramatische strijd van stripwinkel Tante Leny in Amsterdam die vorig jaar via een tweedelige documentaire van Frans Bromet uitgebreid op tv te volgen was en recentelijk opnieuw werd uitgezonden. Een bak subsidie bleek onvoldoende en nog geen jaar na de uitbetaling moest eigenares Simone Koch haar deuren sluiten. Een teken aan de wand? Niet voor iedereen, zo lijkt het; in Gouda, Leiden en Den Haag openden nieuwe stripwinkels en Bas van der Zee, tot voor kort 'relatiebeheerder strips' van distributeur Van Ditmar gaat de sprong naar stripdetaillist wagen door de oudste stripwinkel van Nederland, Lambiek in Amsterdam, over te nemen.

Na Andreas, Matthias Schultheiss, Ralf König en Martin tom Dieck heeft Duitsland eindelijk weer eens een internationaal aansprekende stripmaker. Uli Oesterle (38) heeft zichzelf met de strip Hector Umbra definitief op de kaart gezet. Een vraaggesprek over zelfmoord, Amerikaanse ambities en het geheugenverlies dat hem trof.

Ongeveer driekwart van de mensen die in Amerika tijdschriften over comics kopen, zou het liefst zelf op één of andere manier in de comicwereld werkzaam zijn. Ik weet niet hoe die cijfers hier in Nederland liggen, maar het percentage Stripschrift-lezers dat zelf een strip zou willen maken, zal toch een stuk lager zijn. Je moet toch wel behoorlijk fanatiek zijn om in dit land je boterham te willen verdienen met getekende verhalen. De paar arme idioten die dat werk als hun levensvervulling hebben gekozen, moeten in steeds grotere getale hun inkomen elders zoeken en een vriend of een vriendin met een échte baan is dan vaak ook nog noodzakelijk. En toch zijn de meesten van ons niet alleen lezers. We zijn ook liefhebbers, bestudeerders, amateur-wetenschappers en cultuur-historici.

'Arnhem Stripstad' was de benaming van een tentoonstelling in 2003, waarmee de Gelderse provinciehoofdstad optrad als representant van een actieve plaatselijke stripscene. Dordrecht, Breda en Haarlem deden eerder al een beroep op het etiket 'Stripstad' en wie weet binnenkort ook Groningen. Of die steden het zouden redden indien er gestreden moest worden om de internationale titel van Striphoofdstad valt te betwijfelen. Steden in België, Frankrijk de VS of Japan gooien in zo'n geval waarschijnlijk hogere ogen. Vooral Brussel werpt zich tegenwoordig op als bastion van het beeldverhaal.

Als ouders verhuizen moeten de kinderen mee. Maar een kind dat vertrekt laat ook een stukje van zijn jeugd achter. Wie veel verhuist, moet vaak afscheid nemen. In het geval van Wïjtsma kwam daar nog bij dat zijn ouders over de wereld trokken. Hij werd geboren in Bombay in 1967 en bracht zijn jeugd door in Chili. In zijn werk zoekt hij naar de sfeer uit de jaren die achter hem liggen. Herinneringen, gevoelens en belevenissen krijgen een kleur en vorm en Wijtsma gebruikt scala aan technieken om ze op papier te krijgen. Onlangs verscheen Getekend, zijn debuutalbum bij uitgeverij Oog & Blik.

Tijdens de Stripdagen in Haarlem was Lewis Trondheim eregast en winnaar van de VPRO Grand Prix 2004. Donjon-fan van het eerste uur Ger Apeldoorn werd door ons benaderd om een interview met hem te doen, maar helaas bleek al snel dat de Franse striptekenaar zich liever niet persoonlijk laat ondervragen. 'Ik geef mezelf al genoeg bloot in m'n strips', zegt hij. Omdat we toch graag aandacht aan deze prijswinnaar wilden besteden, heeft Apeldoorn er een artikel in dagboekvorm van gemaakt. Iedereen maakt tegenwoordig dagboekstrips, dus een dagboekartikel moet ook eens kunnen.

Het Nederlands Stripmuseum in Groningen zou zijn licht eens moeten opsteken in het Duitse Hannover, zo?n driehonderd kilometer over de grens. Daar ligt op een idyllische plek in een stadspark het Wilhelm-Busch-Museum - Deutsches Museum für Karikatur und kritische Grafik. Het museum onderging de afgelopen vijf jaar een grondige verbouwing met als doel de gestage bezoekersstromen op z'n minst vast te houden.

De wortels van Illustrated Classics liggen in de Verenigde Staten. Wie zich in dit cultuurhistorisch fenomeen wil verdiepen, kan terecht bij William Jones. In zijn studie Classics Illustrated - A Cultural History, with Illustrations gaat jeugdsentiment samen met een gedegen overzicht van de Amerikaanse edities van deze befaamde stripreeks.

Sexy Cordelia's eerlijkheid grenst aan het tactloze, maar je weet tenminste wat je aan haar hebt. En laten we eerlijk zijn, dat is met de meeste vrouwen wel anders, hèhèhè. Nee, nu even serieus. Stripschrift sprak met Cordelia's schepper, Inge Heremans alias Ilah, om te zien hoeveel van Cordelia er in Ilah zit en hoeveel van Ilah in Cordelia. Een gesprek over seks, lekkere kontjes, humor, alcohol, kritiek, seks, succes, seks, Geert de Weyer, seks, seks, seks.

Terwijl Dick Matena zich een ongeluk tekent om Het Parool-lezers en anderen te laten wegdromen in de nostalgische grijsgetinte strip van De avonden, vindt in Frankrijk een nog veel grootschaliger project plaats. Stéphane Heuet (1957) - connaisseur van de negentiende eeuw - verstript daar het duizenden pagina's tellende oeuvre van Marcel Proust, A la recherche du temps perdu.

Op 21 april vond in Groningen de feestelijke opening plaats van Het Nederlands Stripmuseum. In zijn speech stak burgemeester Jacques Wallage zijn enthousiasme niet onder stoelen of banken: 'Het stripmuseum past in het imago dat Groningen koestert als stad van de moderne en populaire kunst en cultuur. Het maakt een bezoekje aan de stad nog meer de moeite waard.'

Op 20 November 2003 werd op de Heritage Comics Auction een pagina van Wïnsor McCays Dreams Of A Rarebit Fiend verkocht voor $13,225.00. Op deze pagina uit 1908 is te zien hoe een slagman in een honkbalwedstrijd de bal zo hard uit het veld slaat dat hij rond de hele wereld vliegt om aan het eind toch nog gevangen te worden. Onderweg vliegt de bal langs een aantal van 's werelds bekendste monumenten, waaronder de Brooklyn Bridge, het Vrijheidsbeeld, het Britse parlementsgebouw, de Eiffeltoren, een Sfinx in Egypte, een piramide, een Chinese pagode en bekende wolkenkrabbers in San Francisco, Salt Lake City en Chicago. Een uitmuntend voorbeeld van McCays meest bekende strip na Little Nemo over de dromen die mensen kunnen hebben na het eten van teveel Welsh Rarebit.

Op 15 juni treffen het Nederlandse en Duitse voetbalelftal elkaar tijdens het Europees Kampioenschap in Portugal voor een zoveelste beladen interland. Vindt deze burenstrijd ook zijn weerslag op stripgebied? Een vergelijking tussen wat er bij ons aan voetbalstrips verschijnt en de publicaties bij onze oosterburen levert een klinkende overwinning voor Die Mannschaft op. Een verslag in tekst en beeld.

Of Jacques Wallage, burgemeester van Groningen, met genoegen terugdenkt aan de stripverhalen die hij in zijn jeugd ongetwijfeld gelezen heeft, is mij niet bekend. In zijn korte rede bij de opening van het nieuwe Nederlands Stripmuseum onthield hij de aanwezigen een terugblik op zijn eigen ervaring met het medium. De strip blijkt niettemin indruk te hebben gemaakt op de Groningse burgervader. Niet voor niets hekelde hij het culturele dédain voor het beeldverhaal en hoopte daar een einde aan te zien komen. De voornaamste reden voor zijn stripgeestdrift leek te schuilen in de karakterisering van het medium als 'democratisch communicatiemiddel'. Sterker nog, hier was zijns inziens zelfs sprake van 'het meest democratische onderdeel van de cultuur', wat de aanwezigheid van een museum in zijn gemeente dan ook ruimschoots rechtvaardigde.