Later zullen ze zich afvragen hoe het komt dat België, een theedoek groot, toch zoveel groten van de striptekenkunst heeft voortgebracht. Er zullen hypothesen komen, studies verschijnen. Een beetje à la recherche du temps perdu. Die nostalgie naar the golden age of the Belgian comic begint zich nu al te manifesteren. Vooral de overheid doet gulzig mee. Er gaat geen wereldtentoonstelling voorbij of ze worden weer uit de kast gehaald, de haast genationaliseerde iconen van het beeldverhaal. Of loop eens in toeristisch Brussel rond. Wie ziet u meer? Manneke Pis of Kuifje? En dat allemaal wegens een tiental inderdaad uitzonderlijke talenten, een tiental giganten. Heren waarop we stilaan heel zuinig moeten zijn: alleen Morris van Lucky Luke en de enige, onnavolgbare Marc Sleen leven nog.