Haast gelijktijdig verschenen eind vorig jaar twee nieuwe boeken van Andreas Martens (1951): De rode driehoek (Arboris) en De terugkeer van Cromwell Stone (Sherpa). Twee totaal verschillende albums, maar beide wel met typische 'Andreas-ingrediënten': grote mysteries, verwrongen werkelijkheden, bovennatuurlijke zaken en betekenisvolle vormen, kleuren en vlakken. Naar aanleiding van deze twee uitgaven spraken wij met de in Bretagne woonachtige Duitser. Andreas is echter geen spraakzaam type en laat weinig los over zijn drijfveren. Hij laat liever thuis achter zijn tekentafel zijn gedachten de vrije loop. Toch, als het gesprek een tijdje bezig is, komt Andreas op gang. 'Mensen denken vaak dat ik één of ander duister figuur ben die alles van occultisme weet. Maar ik sta heel gewoon met beide benen op de grond'.