Ware passie ontbreekt in 'Dodelijke spelletjes'
Meestal als we spreken van een stripmaker die op routine zijn verplichte nummertje opvoert, denken we al gauw aan bij voorbeeld een krantenstripmaker, die onder de druk van de deadline zijn zoveelste hapsnapwerkje aflevert. Of eenvoudig aan een fantasiearme eendagsvlieg, die voortborduurt op dat ene kleine bedenkseltje van jaren terug, het hergebruikt en hergebruikt. Maar ook goede auteurs vliegen soms op de automatische piloot en dan kan er desalniettemin sprake zijn van een kwaliteitsproduct. Dat nu bewijst Jacques Tardi.