Als ik van de bushalte door de straat loop, hoef ik niet eens naar de huisnummers te kijken. Het huis van Ever Meulen (eigenlijk Eddy Vermeulen, 1946) haal ik er zo uit: garagepoort en ramen in typisch 'Ever-groen'. Een tweede hint: de groene sportauto op de oprit. Binnen nog meer groen en vitrinekasten vol autootjes. En natuurlijk is overal het werk van de meester zelve aanwezig. Een klein museum, maar zo eentje waarin ik me direct thuis voel. Zelfs de oude atlas met prachtige linnen kaft en verweerde bladen die er bijgehaald wordt om op te zoeken waar ik dan wel vandaan kom straalt klasse uit.