Net als half Nederland gaat Ger Apeldoorn iedere zomer op vakantie naar Frankrijk. Het is er mooi weer, het eten is lekker, de kinderen kunnen er lekker spelen en zwemmen... en ze hebben een stripcultuur om jaloers op te zijn. Als je nooit buiten Nederland komt, zou je kunnen denken dat de strip een vergeten kunstuiting is, slechts gewaardeerd door één generatie en daarna snel ten onder gegaan. In Frankrijk zie je hoe het ook anders kan. De bandes dessinées zijn daar overal doorgedrongen. Er is geen generatie die nooit een strip heeft gezien. Het stripverhaal is niet automatisch voorbestemd aan kinderen, hoewel bij voorbeeld de grootste grafische vernieuwing tegen alle verwachting in te zien is in zogenaamde kinderbladen. Zeer tot ongenoegen van Gers levenspartner, duikt hij daar keer op keer boekwinkels en benzinestations in om er iedere keer weer andere tijdschriften uit de schappen te trekken. Eén keer ergens naar binnen gaan is niet genoeg, omdat de distributie niet uniform is en de ene winkel weer heel andere schatten tentoonspreid dan de andere. Aan het eind van de vakantie gaat hij steevast met twee tassen vol half gelezen en doorgebladerde tijdschriften naar huis. Een flinke centime armer, maar geestelijk rijker. Als service aan de Stripschrift-lezers die dit jaar ook naar het zuiden vertrekken, heeft hij een overzicht gemaakt van het Franse tijdschriftaanbod. Wie niet die kant uitgaat of net terug is, mag natuurlijk ook meelezen.