In mijn jeugd las iederéén Donald Duck. De meeste van mijn schoolvriendjes hadden zelf wat exemplaren en de paar jongetjes bij wie strips thuis verboden lectuur vormden, leenden ze stiekem van anderen. Donald Duck was dus algemeen cultuurbezit, zou je kunnen zeggen. En dat is Donald Duck altijd gebleven. Ook nu nog behoort hij tot het cultuurbezit van de Nederlandse jeugd, of beter gezegd van vrijwel alle Nederlanders. Hoe heeft zo'n eenvoudig slripblaadje deze dominante positie weten te veroveren?