Van comics je werk maken? Er zijn maar weinigen die deze droom waarmaken. Voor Kevin Smith, auteur/regisseur van cultfilm Chasing Amy, leek dit eerst absoluut niet het geval: hij moest zijn verzameling zeldzame comics verkopen om zijn eerste film Clerks te kunnen financieren. Inmiddels heeft Smith dit probleem niet meer; bij het maken van zijn nieuwe film - Jay & Silent Bob Strike Back -die onlangs in roulatie ging, kon hij zijn inmiddels weer goedgevulde comic-kast gewoon dichtlaten.

Het Kennemer Gasthuis gaf eind 2001 een prachtig album uit met korte stripverhalen van verschillende tekenaars. Bijdragen kwamen van de oude en de nieuwe garde. De laatste groep heeft bij gebrek aan archief speciaal iets voor het ziekenhuis gemaakt, terwijl routiniers als Gerrit de Jager, De Wiroja's, Gerard Leever en Jan Kruis gebruik maakten van oud werk. Dit leverde een gevarieerd album op waar slechts een handjevol liefhebbers van kan genieten, want het unieke stripboek komt niet in de handel.

Ik ontmoette Foster toevallig op een dramatisch moment. Een paar weken eerder had hij zijn laatste schets voor een Prins Valiant-pagina naar John Cullen Murphy gestuurd, die de complete tekening zou maken. Die pagina zou op 10 februari 1980 gepubliceerd worden. Na 43 jaar was Hal Foster klaar met Prins Valiant. Foster heeft gezegd dat hij zichzelf als model voor Prins Valiant gebruikte. 'Ik heb weggelaten wat ik niet leuk vond; hij heeft ongeveer mijn lichaam met spieren. Hij heeft alles wat ik graag gehad zou willen hebben.' Zodra ik mevrouw Foster ontmoette was het duidelijk dat zij hèt model was voor Vals vrouw. Koningin Aleta van de Misty Isles. Vooral dezelfde brede mond, altijd klaar om te lachen, viel me op.

Het gebeurt niet vaak dat Nederlandse Disney-tekenaars voor het voetlicht treden, uitgezonderd Daan Jippes natuurlijk. Eén van hen, Wilma van den Bosch (1956), heeft dit inmiddels wel gedaan met haar eigen strip Prinses Aster. Het eerste verhaal werd in 1999 geplaatst in het weekblad Donald Duck en is onlangs in albumvorm uitgegeven. Het tweede verhaal stond vanaf deze zomer in Donald Duck. Naast Prinses Aster gaat Van den Bosch onverminderd door met haar werk voor de bladen Donald DuckDisneyland en Katrien. Over het werken binnen en buiten de kaders van Disney.

Cowboy Henk is na twintig jaar niet meer weg te denken uit de stripwereld. In Nederland staat deze mannetjesputter van de bizarre logica jarenlang in Nieuwe Revu. Nadat de redactie de strip uit het blad gooit, duikt hij in 2000 op in Rotterdams Dagblad en Het Parool. Ook beleeft de legendarische cowboy sinds dit voorjaar erotische avonturen in Playboy.

Academici staan niet bepaald bekend om hun grote liefde voor strips. De negende kunst mag dan in de afgelopen decennia zijn uitgegroeid tot een gerespecteerd medium, universiteiten lijken de strip nog altijd grotendeels buiten de deur te houden. Toch verschijnt er van tijd tot tijd een intellectueel die met een frisse blik naar de strip kijkt. Nederland kent historici die de historische waarheid uit Asterix destilleren en neerlandici die zich ontfermen over het taalgebruik in Heer Bommel. In de Verenigde Staten zijn het met name de geïnteresseerden in populaire cultuur die de blik op het relatief jonge medium richten. De historicus Bradford W. Wright plaatst in zijn studie Comic Book Nation - The Transformation of Youth Culture in America comics tegen de achtergrond van de Amerikaanse geschiedenis.

Ter gelegenheid van het veertiende album van Lefranc waren Jacques Martin en zijn nieuwe tekenaar Christophe Simon in de Belgische hoofdstad. De colonne gaat over een kunstzwendel door valsemunters en speelt zich af in Cambodja. Brussel ligt er al even broeiend bij als Pnom Penh, maar het is hier minder vochtig. Ik ontmoet Martin en Simon in de Koningstraat, bij Casterman. Martin is immers terug in het huis van vertrouwen.

En daar was hij ineens weer: Don Quichot. Opgekomen uit het graf en aangekondigd door een zwarte kraai trekt de Spaanse, dwaas dolende ridder - aanvankelijk gehuld in wat oude lompen - na een kleine vierhonderd jaar opnieuw ten strijde. Dit keer in de strip getiteld Don Quichote is terug?! van Leo Faes.

De liefhebber van verantwoorde kinderstrips wordt met Little Lit dubbel bediend, want onlangs verscheen de Amerikaanse editie van het tweede boek ongeveer tegelijkertijd met de Nederlandse vertaling van het eerste boek. Dit project van Art Spiegelman en zijn vrouw Françoise Mouly biedt een bloemlezing van intelligente kinderstrips, met bijdragen van onder meer Chris Ware, Joost Swarte, Walt Kelly en Lewis Trondheim.

Sinds oktober 1990 is op deVlaamse tv-omroep Vrtn de comedy-reeks FC De Kampioenen te zien. De typetjes en hun kreten zijn tot in de diepste gelederen van de bevolking ingeburgerd en behoren tot het Belgische nationale cultuurgoed. In oktober 1997 verscheen het eerste stripalbum van FC De Kampioenen van de hand van Gentenaar Hec Leemans.

Toen het Amerikaanse stripinformatieblad The Comics Journal eenentwintig jaar bestond, schreef hoofdredacteur Gary Groth: 'Ik beschouw het feit dat ons blad nog steeds bestaat als één van die mysteriën van het universum. Een mysterie waar ik dankbaar voor ben.' Inmiddels bestaat het blad vijfentwintig jaar. Dat The Comics Journal geworden is zoals het er nu uitziet, had niemand vijfentwintig jaar geleden kunnen voorspellen. Het begon toen als gratis reclameblad, maar is in de loop der jaren uitgegroeid tot het tegenovergestelde: de alternatieve stem van stripminnende intellectuelen.

Gerard Leever is een echt familiemens. Hij staat aan het hoofd van één van Neerlands bekendste stripfamilies. Al meer dan twintig jaar lezen we over zijn wel en wee, geleidelijk aan aangevuld met dat van zijn vrouw, twee dochters en zoon. Maar het is niet een familie van papier alléén. Dat onderscheidt Gleevers dagboek van strips als Jan, Jans en de kinderen. Het leven van Gleever is uit het harde leven van een ietwat onzekere striptekenaar gegrepen. Met Gleevers dagboek heeft Gleever een unieke stripvorm in Nederland gebracht. Op haast schrijnende wijze gunt hij ons een tragikomische blik in zijn leven. De lezer dwingt hij in de rol van voyeur die in zijn diepste zielenroerselen mag kijken, maar aan de andere kant maakt hij ze ook aan het lachen door de manier waarop hij alledaagse problemen en emoties relativeert. Hij is ook lid van de grootste familie van Nederland, want al enkele jaren tekent hij voor Troskompas de strip Gemengd dubbel en onlangs startte in Tina de nieuwste telg uit Gerards stripfamilie: Suus & Sas, gebaseerd, hoe kan het ook anders, op zijn dochters.

De Hongaarse term voor stripverhaal is képregény en betekent letterlijk beeldroman. Net als in Nederland kent Hongarije een lange traditie van tekststrips, die teruggaat tot geïllustreerde armenbijbels en volksliteratuur. Het oeuvre van graaf Von Zichy - een Hongaar die in de negentiende eeuw als hofschilder aan het Russische tsarenhof verkeerde - mag hier niet onvermeld blijven. Hij verbeeldde een aantal Hongaarse oud-literaire werken in de vorm van tekststrips.

Hij is een lange slanke man met spierwit haar, die een uur te laat het Haagse etablissement komt binnengestormd waar we hebben afgesproken. 'Meester Prikkebeen' is het eerste dat me te binnen schiet. Het uurtje te laat levert me in de loop van de middag talrijke gratis drankjes op. 'Om het goed te maken', zegt hij verontschuldigend. We zitten in de najaarszon buiten op het terras en lopen daarna rond op zijn tentoonstelling in het Haags Historisch Museum. Hij praat zacht en soms wat onzeker, wars als hij is van Grote Woorden of Torenhoge Pretenties. De beste manier om hem verlegen en in zijn schulp te krijgen is hem een cultuurfilosoof te noemen; het best op zijn praatstoel is hij als hij liefdevol spreekt over collega Peter van Straaten of zijn broer Jan Vegter, ook beeldend kunstenaar. Een gesprek met Jaap Vegter, tekenaar van onder meer Vrij Nederland en Haagsche Courant, geestelijk vader van Jeroen en Johan & Greet, en al vijftig jaar bouwmeester van de centraal-Europese stad Schwarda.

Ik hoor de verhalen al jaren. Dat de Buchmesse in Frankfurt zo groot is, dat er zoveel honderdduizenden boeken te zien zijn en dat het onmogelijk is om alles te bekijken. Er wordt altijd in superlatieven over deze beurs gesproken, maar ja, hoe groot ìs groot? En hoeveel strips liggen er eigenlijk?