Stripheld Blueberry is flink veranderd in de vijf jaar tussen de verschijning van Arizona love en de Mister Blueberry-cyclus. In de nieuwe albums zit hij te pokeren in de saloon of herstelt in bed van een schotwond, maar actie onderneemt hij niet. Wat schuilt er achter het 'mysterie Blueberry'?

Tien jaar geleden deed Martin Lodewijk een eerste poging zijn strip Agent 327 nieuw leven in te blazen, nadat de strip zes jaar niet was verschenen. Dossier Cacoïne en Commando's kwam echter niet verder dan enkele pagina's en bleef tot op heden onopgelost. Nu moet het er toch echt van komen: de langverwachte terugkeer van geheim agent Hendrik IJzerbroot en zijn rijzige assistente Olga Lawina. Vanaf eind mei beleven ze nieuwe avonturen in Algemeen Dagblad als opvolger van Bud Broadway, de strip van Eric Heuvel. Hun terugkeer bezorgt de tekenaar de nodige hoofdbrekens en benauwde ogenblikken: 'Een strip gaan tekenen is heerlijk, een strip getekend hebben is heerlijk, maar een strip tekenen is ver-schrik-ke-lijk!'

De eerste Indonesische stripboeken verschenen in de jaren vijftig. De verhalen waren vaak bewerkingen van Amerikaanse superheldencomics. In de jaren zestig en zeventig brak het gouden tijdperk van het Indonesische stripverhaal aan. Het waren vooral avonturenstrips, gebaseerd op lokale legenden en sterk geïnspireerd door de Oosterse vechtsport silat. De grote man in de beginperiode was Oto Suastika, die zich liet beïnvloeden door Chinese sages. Andere bekende auteurs waren Kosasih, Ganes TH en Hans Jaladara.

Subsidies voor stripmakers waren tot voor kort volstrekt ondenkbaar. Totdat Lian Ong anderhalf jaar geleden ineens vanuit het niets een werkbeurs van ?45.000 (±Bfr. 900.000) ontving uit handen van het Fonds voor Beeldende Kunsten, Vormgeving en Bouwkunst, waarin inmiddels Joost Swarte was aangeschoven als stripdeskundige. Vlak voor de afgelopen jaarwisseling was er een nieuwe subsidieronde, waarbij twee andere striptekenaressen een werkbeurs kregen toegekend: Gerrie Hondius en Barbara Stok. Hoog tijd om deze twee dames aan het woord te laten over hun gesubsidieerde plannen. 'Het wordt moeilijk te verantwoorden als de uitvoering bestaat uit het huren van videofilms en het bestellen van pizza's.'

Eén van de meest curieuze strips van eigen bodem die in het stripblad Pep heeft gestaan, is Ambrosius. Het was een strip met een mysterieuze sfeer, er kwamen geesten en spoken in voor en er gebeurde heel wat vreemde dingen. De verhalen werden geschreven door Lo Hartog van Banda, die in die tijd veel scenario's voor Pep schreef, en de tekeningen waren van de hand van Gideon Brugman. Met de ondergang van Pep, verdween ook Ambrosius van het toneel. De verhalen werden weliswaar - op een kort verhaal na - uitgegeven in boekvorm, maar nieuwe verhalen kwamen er niet meer. Tot voor kort, want onlangs verscheen bij de Groningse stripwinkel Ambrosius een nieuw album met de titel: Blackstone. De tekeningen zijn wederom van Gideon Brugman, maar het verhaal is dit keer van Orion Roos, uitbater van... stripwinkel Ambrosius.

Freddy Milton (1948, Viborg, Denemarken) is vooral bekend van zijn samenwerking met Daan Jippes in de jaren zeventig en tachtig. Samen produceerden ze achttien korte Duck-verhalen die nu - jaren later - als klassiekers te boek staan. Milton bleef voor Disney werken, maar zijn bewondering voor het werk van Carl Barks inspireerde hem ook om strips van tekenfilmfiguur Woody Woodpecker nieuw leven in te blazen. Met nauwgezet oog voor detail en in de welbekende Barks-stijl gaf hij een eigen interpretatie aan de wereld van de tekenfilmspecht. Tussen het werk voor spechten en eenden, die hun oorsprong hadden op het witte doek, creëerde hij zijn eigen familie, de Gnuffs; strips over een sympathieke drakenfamilie met een lichte sociaal-satirische ondertoon.

Wie kennis wil maken met de stripwereld in Denemarken moet drie steden bezoeken: Kopenhagen, Aarhus en Odense. De hoofdstad kent drie tekenstudio's: Gimle, Pinligt Selskab en Fort Kox. Ook zijn er diverse stripwinkels: Fantask en Faraos Cigarer zijn de grootste, maar Pegasus is bij uitstek de plek om te grasduinen in stapels oude strips. De centrale bibliotheek van Kopenhagen aan de Krystalgade 15 bezit een aparte stripafdeling (Det Kulørte Bibliotek) en organiseert geregeld signeersessies en exposities.

Tekenaar Stefan Verwey won met een cartoon over de gezondheidszorg voor het tweede achtereenvolgende jaar de Inktspotprijs. Deze prijs voor de beste politieke tekening is in het leven geroepen door de Stichting Politiek en Prent en werd voor de achtste keer uitgereikt.

Kuifje is voer geweest voor psychologen, sociologen en historici. Nu ontdekken ook taalkundigen het werk van Hergé als bron. De Zuid-Afrikaanse docent algemene taalwetenschappen Gerhard van Huyssteen gebruikt de Kuifje-albums voor zijn proefschrift. Hij is vooral geïnteresseerd in de scheldkanonnades van kapitein Haddock. Die illustreren immers prachtig zijn theorie over de relatie tussen taalgebruik en culturele context.

Bij het grote publiek is Dick Vlottes hoofdzakelijk bekend door zijn strip Senmoet, maar hij is veel veelzijdiger. Zo tekende (en schreef) hij de strip Minter en Hinter, werkte hij aan de Tom Poes-strip, tekende hij Kappie, ontwierp tekeningen voor merchandise-producten van De Fabeltjeskrant en tekende hij sportinstructiestrips, onder andere met voetbaltips van Johan Cruyff. Ook werkte hij korte tijd als assistent van Hans Kresse om hem te helpen bij Eric de Noorman, maar dat werd geen succes. 'Hans was geen gemakkelijk man om mee te werken. Het was nooit goed. Daarbij, ik zou voor hem inkten, maar die man schetste zo summier, dat ik er amper uit wijs kon.' Maar wat Vlottes ook doet, Egypte loopt als een rode draad door zijn oeuvre.

'Het is onze bedoeling om elk jaar een nieuwe versie van Fantasia te maken. De formule van de film is erg flexibel en leuk om mee te werken - niet echt een concert, ook geen vaudeville of een revue, maar een grootse mengeling van komedie, fantasie, ballet, drama, impressionisme, kleur, geluid en een episch gevecht.' Aldus Walt Disney in 1941.

Fransen hebben het niet zo op drugs of doping, behalve als het om de toverdrank van Panoramix voor Asterix en zijn dorpsgenoten gaat. Dan kan de ketel niet groot genoeg zijn en mogen ook buitenlanders meesnoepen om de vermaledijde Romeinen van Julius Caesar in het stof te doen bijten. Gallia voor de Galliërs, Brittannia voor de Britten, en weg met het centralisme van Rome, luidt de boodschap van Albert Uderzo en René Goscinny.

Charles Schulz, die op 26 november 1922 in Minneapolis werd geboren, kreeg toen hij twee jaar was de bijnaam 'Sparky', afgeleid van Sparkplug, het paard in de strip Barney Google. Hij begon reeds op jonge leeftijd te tekenen, waarbij hij vaak de stijl probeerde te imiteren van de strips die hij in de krant zag. Dit leverde hem zijn eerste karige roem op, doordat zijn medeleerlingen hem voortdurend hun schriften onder de neus duwden met de vraag of hij daar hun favoriete stripfiguur (vooral Popeye) in wilde tekenen.

Hoe goed of slecht gaat het met de hedendaagse strip? Is er toekomst voor de Europese animatiefilm? En wat gaat het Nederlands Stripmuseum doen? Dit soort vragen kwam eind vorig jaar aan bod tijdens een reeks thema-avonden in Groningen, uitgerekend de stad waar men al jarenlang voortploetert om een stripmuseum uit de grond te stampen. De bijeenkomsten bevestigen dat de stripwereld wordt beheerst door tegenstellingen.

Digitaal geanimeerde, sprekende insecten strijden om de aandacht van het film- en videopubliek. Volgens de respectievelijke makers van A Bug?s Life en Antz was het toeval dat hun beider tekenfilms over het leven van een mierenkolonie nagenoeg gelijktijdig uitkwamen. Ingewijden weten wel beter. De tekenfilmliefhebber kan tegenwoordig vrij regelmatig naar de bioscoop om een avondvullende animatie te aanschouwen. Vooral in vakantietijd draaien er veel tekenfilms in de bios. Het loont echter de moeite om het nu eens bij een videootje te houden. Toegegeven, de bioscoop is groter, mooier en overweldigender. Maar laten we even niet de inhoud vergeten. Terwijl Disney en - sinds een jaartje of wat - concurrenten de theaters bestoken met de ene na de andere monsterproductie, zijn er vorig jaar een paar juweeltjes uitgekomen. Eentje onder de distributievleugels van Disney, de andere uit productiehanden van concurrent DreamWorks Pictures.