Vanwege zijn verstripping van de oer-Hollandse roman De avonden wordt Dick Matena (60) door stripliefhebbers bewierookt. Dat is ooit anders geweest. Toen hij het conservatieve stripwereldje vijfentwintig jaar geleden op zijn grondvesten deed schudden met taboedoorbrekend, inktzwart werk als De prediker en Lazarus Stone, werd hij verguisd en uitgekotst. Dat is de meester nog altijd niet vergeten, al heeft zijn huidige succes hem iets milder gemaakt, zegt hij.

Binnenkort verschijnt de Nederlandse vertaling van het boek dat vorig jaar een collectief orgasme in de stripwereld veroorzaakte. Blankets van Craig Thompson is een juweeltje van vertelkunst dat een paar zeer universele thema's aansnijdt.

De animatiefilm Finding Nemo brak afgelopen zomer in de Verenigde Staten alle bioscooprecords. Sinds eind vorig jaar gebeurde dat ook in Europa. Meer dan één miljoen bezoekers bekeken op het grote doek de zoektocht naar Nemo. Deze Pixar-animatiefilm kreeg in februari een Oscar voor de categorie Animated Feature Film en daarnaast viel één van de animators en art directors, Ricky Nierva, ook in de prijzen. In diezelfde maand won hij een Annie Award voor het ontwerp van figuren in Finding Nemo. Onlangs was Nierva in Brussel te gast op Anima 2004, een congres over animatiefilms. Stripschrift sprak uitgebreid met Nierva, die naast art director ook de bedenker en tekenaar is van Dory, één van de hoofdfiguren uit Finding Nemo.

Op 30 april 2004 wordt Martin Lodewijk 65 jaar. En zoals dat in Nederland gaat krijg je dan ergens halverwege het 65e levensjaar een mooi aanvraagformulier van de overheid om een beroep te doen op de AOW. Ik had Martins gezicht graag willen zien toen zo'n formulier en bijbehorende brief met uitleg ook bij hem op de mat plofte. Natuurlijk: ik gun hem z'n AOW van harte, maar het blijft een raar idee dat iemand die nog met zoveel plezier werkt aan zijn alsmaar groeiende oeuvre, iemand die na een jarenlange afwezigheid als tekenaar van onze Agent 327 het personage weer laat opereren als vanouds, een demotivatiepremie krijgt van Vadertje Staat.

Na meer dan een decennium plannen smeden, onderhandelen en politiek bakkeleien is het eindelijk zo ver: op 21 april opende in de stad Groningen het eerste stripmuseum van ons land zijn deuren. Voor stripminnend Nederland is dit goed nieuws. De opening is een bevestiging van wat velen al lang wisten: strips behoren niet tot de oppervlakkige wegwerpcultuur, maar hebben wel degelijk een cultuurhistorische waarde. Om met de woorden van Marten Toonder te spreken: 'Eindelijk is er erkenning voor de strip als kunstvorm.'

Een kijkje in de Amerikaanse stripkeuken. Aan het woord: Jacob en Arnold Pander, twee comictekenaars van Nederlandse origine. Ze debuteerden in de V.S. met Grendel, op tekst van Matt Wagner. Van Grendel en Matt Wagner zullen we binnenkort meer zien, wanneer Wagners Batman vs. Grendel op de markt komt. De Panders togen verder en maakten vier delen Ginger Fox. Daarna werd het stil rond de gebroeders. Ze vertrokken naar Nederland en bereidden in Amsterdam, op het atelier van hun oom, een eigen strip voor: Visa. Dat is alweer een tijdje geleden. Ze zitten inmiddels al weer hoog en droog in de Verenigde Staten en zie daar: hun naam duikt weer hier en daar op. Eén nummertje waren ze gasttekenaars van The Badger, op tekst van Mike Baron en ze maakten een driedelig horrorverhaal Exquisite Corpse voor uitgever Dark Horse. Dames en heren, maak kennis met... The Pander Brothers!

'Dat zwart is tenminste zwart!' 'Ben je zeker, dat het niet opnieuw is ingekleurd...?' 'Eindelijk zijn we van die nietjes in de rug verlost!' Hec Leemans (1950) en Merho (pseudoniem van Robert Merhottein (1948)) hebben na twaalf jaar Hoste de overstap naar uitgeverij Standaard gemaakt en dat levert bovenstaande kreten op, waarbij vooral Merho zich zo blij toont als een kind. Zijn vrouw onthult, dat 'de herdrukte boekskes' de afgelopen dagen geen strobreed van het echtelijke bed verwijderd mochten worden. Het verschil tussen een uitgave van Bakelandt, Leemans' vrijbuitersstrip die zich afspeelt in de door Napoleon Bonaparte onderworpen Nederlanden en Kiekeboe, waarin Merho een eigentijds gezin opvoert met een al te doldwaze vader, bij de feitelijke krante-uitgever Hoste en de gelouterde stripuitgever Standaard, is het spreekwoordelijke verschil tussen dag en nacht. Samen met Dirk Willemse, directeur strips bij de Standaard Uitgeverij, doen de twee stripmakers een boekje open over hoe de switch tot stand kwam.

Het vijfde album in de reeks Gilles de Geus werd, door de trotse makers Hanco Kolk en Peter de Wit, De Batavia gedoopt. Geheel in stijl vond de presentatie ervan plaats op de VOC-werf in Lelystad, waar een groep vrijwilligers van de Stichting Nederland bouwt de Batavia al vijf jaar werkzaam is aan een replica van het roemruchte schip uit de Gouden Eeuw. Het immense bouwwerk is al even prachtig om te zien als het nieuwe stripboek.

In februari verscheen Een kleine verbouwing, het tweede boek dat Auke Herrema (Delft, 1956) voor uitgeverij Loempia maakte. Auke is hiermee de eerste Nederlander die een deeltje heeft gemaakt voor de prestigieuze Atomium-reeks. Herrema's eerste boek voor Loempia, de bundel Slechte tijden om te sterven, viel onmiddellijk op, niet alleen door de uitvoering, maar zeker ook door hoge kwaliteit van de plots en de frisse, oorspronkelijke humor. We spraken met Auke Herrema, een jonge tekenaar die - na zijn opleiding tot architect aan de Technische Universiteit van Delft - is gaan werken aan een, tot nu toe voorspoedig verlopende, carrière als striptekenaar.

Het gaat goed met The Walt Disney Company. In het begin der jaren '80 dreigde deze Amerikaanse amusementsfirma ietwat in de versukkeling te raken. Men teerde teveel op oude roem en was verre van origineel wat betreft het fabriceren van iets nieuws. In het jaar 1984 gebeurde er veel: wisseling van de wacht. Er kwam een nieuwe leiding, met de creatieve Michael D. Eisner aan het hoofd. In korte tijd werd Walt Disney de grootste amusementstak in de wereld. De filmloot werd één der grootste filmondernemingen van Amerika. Het begon - symbolisch - met de spetterende film Splash! Enkele weken geleden werden de cijfers in de vorm van een kleurig jaarverslag aan de pers gepresenteerd. Tijdens een copieus etentje, gelardeerd met sympathieke en enthousiaste Disney-mensen en een 'echte' Mickey Mouse met een onverslijtbare lach. Want ook tijdens deze eenvoudige, doch voedzame maaltijd werd wederom duidelijk, dat we één ding niet moeten vergeten: het begon allemaal met een muis...

De droom van een designer is de enigszins overdreven titel van een bijzondere uitgave van Loempia over het werk van André Franquin. Deze Belgische meester heeft zich bij zijn werk steeds laten inspireren door vormen en objecten die in de vijftiger en zestiger jaren al 'modern' werden aangemerkt.

Eric Heuvel werd geboren op 25 mei 1960 te Amsterdam. Hij publiceerde in amateurbladen als Krest, Rebel Comix en Yèch alvorens hij ontdekt werd door de Godfather van de Nederlandse strip: Martin Lodewijk. Met hem ontwierp hij de stripheldin January Jones, van wie het eerste avontuur Dodenrit naar Monte Carlo zowel in binnen- als buitenland - op een enkele uitzondering na - bijzonder goed werd ontvangen. Het tweede verhaal rond deze vliegenierster is getiteld De schedel van sultan Mkwawa en wordt momenteel voorgepubliceerd in Sjors en Sjimmie Stripblad. De douanier in Eric Heuvel neemt af met tientallen procenten, opdat hij - voorzichtig, maar gedreven - van zijn hobby zijn beroep kan maken. Dit artikel is het eerste in een serie over stripmakers in wording, de jonge honden van het vaderlandse beeldverhaal. Hoor ze eens blaffen!

Bij uitgeverij Bordas verscheen Dictionnaire de la Bande Dessinée, een kloek boekwerk van 728 pagina's, samengesteld door Henri Filippini. Toen wij Filippini in maart spraken in Grenoble vertelde hij ons dat er al meer dan 10.000 exemplaren van de encyclopedie zijn verkocht en dat hij werkt aan een nieuw deel dat in 1992 zal verschijnen. De liefhebbers kennen Filippini onder meer als scenarist en schrijver van de redactionele teksten in het tijdschrift Circus.

Afgelopen jaar verscheen bij Marvel de miniserie Unstable Molecules, een fictieve geschiedenis over het werkelijke leven van The Fantastic Four. Bedenker van dit bijzondere project is James Sturm. Opmerkelijk, omdat hij bekend staat als een maker van literair-grafische romans. Toch is deze comic-uitstap verklaarbaar. Sturm tracht in zijn strips het Amerikaanse gevoel te verbeelden. Zijn historische trilogie over religieuze waanzin, de goudkoorts en honkbal bracht hem alom waardering. Daar sluit een 'verkenning' naar de oorsprong van vier van Amerika's populairste cultuuriconen naadloos op aan.

In de jaren zeventig bestond nog een groot contrast tussen de grandeur van Kuifje en de kleurloosheid van schepper Hergé. Inmiddels is zijn leven behoorlijk ingekleurd. De nieuwste biografie Hergé - Zoon van Kuifje van Benoît Peeters is een geslaagde bijdrage daaraan met oog voor de culturele en politieke context.