Op 22 maart 1983 verscheen De Kat voor het eerst, in het Franstalige Belgische dagblad Le Soir. De auteur, humorist Philippe Geluck (Brussel 1954), was toen al een nationale bekendheid. De minst katachtige van alle stripkatten blijkt vijftien jaar later nog steeds springlevend en is klaar voor een wereldwijde doorbraak.

Drie jaar geleden verscheen het laatste Robbedoes & Kwabbernoot-avontuur Luna Fatale, totdat in april dit jaar Als in een droom van start ging in weekblad Robbedoes. De auteurs - Tome & Janry - hadden er duidelijk de tijd voor genomen, want zij en uitgever Dupuis hebben na drie jaar stilte en creatieve brainstorming de serie Robbedoes letterlijk en figuurlijk 'herschapen'.

Stripmakers kunnen sinds kort in aanmerking komen voor werkbeurzen van het Fonds voor Beeldende Kunsten, Vormgeving en Bouwkunst. Joost Swarte zit als strip-deskundige in de commissie die aanvragen beoordeelt. De eerste 'stripbeurs' is inmiddels toegekend aan Lian Ong.

Nadat de bekendste Donald Duck-tekenaar Carl Barks in de jaren zestig - na ruim 6000 pagina's Duck-avonturen - van een welverdiend pensioen ging genieten, zijn er wereldwijd tientallen schrijvers en tekenaars die Donald Duck-verhalen produceren in de stijl van 'de oude meester'. Stripschrift brengt de belangrijkste - veelal anonieme -auteurs voor het voetlicht, die in de jaren negentig de wereldberoemde eend gestalte geven. Keno Don Hugo Rosa bijt het spits af in onze serie Donald Duck als stripheld.

Keno Don Hugo Rosa, kortweg Don Rosa, stamt af van Italiaanse voorouders die begin deze eeuw naar de Verenigde Staten trokken. Zonder ooit ambities te hebben gehad om professioneel striptekenaar te worden, nam hij het familiebedrijf over om zich in zijn vrije tijd aan strips voor fanzines en studentenkranten te wijden. Rosa's Duck-strips worden door fans èn critici als 'anders' omschreven... in ieder geval dragen ze een herkenbare, persoonlijke stempel. In gesprek met een bejubeld en tegelijkertijd bekritiseerd Duck-tekenaar, voor wie nostalgie naar de Barks-verhalen uit zijn jeugd de voornaamste drijfveer is.

'Sjosji doet 't effe anders', staat te lezen in het eerste nummer van Sjosji Striparazzi. Met dit nieuwe maandblad (vanaf november kortweg Striparazzi geheten) hoopt uitgeverij Big Balloon een einde te maken aan de malaise waarin Sjosji verkeert. Eind dit jaar wordt de balans opgemaakt: als er geen sprake is van een toegenomen aantal abonnees, wordt het blad opgeheven. De drastische koerswijziging heeft reeds onherstelbare schade aangericht: na een juridische twist verdwijnen de strips van toptekenaar Peter de Wit uit het blad.

De gemeente Groningen verleent haar fiat aan de oprichting van het Nederlands Stripmuseum in Groningen. De initiatiefnemers moesten echter water bij de wijn doen. Van de oorspronkelijk sterk museale aanpak is weinig meer over. Uit commercieel oogpunt moet het stripmuseum, dat ook een andere naam krijgt, uitgroeien tot een multimedia-attractie van strips, illustraties en cartoons.

Het langverwachte tekenfilmproject Quest for Camelot: The Magic Sword is het eerste van een reeks animatiefilms uit de nieuwe tekenfilmstudio van Warner Brothers. Nadat 20th Century Fox al een bescheiden succes behaalde met de Don Bluth-film Anastasia, blijkt Quest niet aan de commerciële verwachtingen te voldoen.

Politie-inspecteur Cor Morelli was tot voor kort een vertrouwde verschijning in het striptijdschrift Sjosji. Aloys Oosterwijk maakte het eerste lange verhaal rond de speurneus in 1984. Dit leek het begin te worden van een lange albumreeks, maar het lot beschikte anders: Het stripklimaat veranderde, de populariteit van lange vervolgverhalen nam af en Cor Morelli ging zijn avonturen beleven in verhalen van acht pagina's. Uiteindelijk verdween de strip zelfs helemaal. Helemaal? Die Willem uit - een éénpaginastrip in het weekblad Panorama - heeft dezelfde verfrommelde neus als Morelli. En die ogen... Het lijkt wèl...

Onlangs werd in Hongkong de expositie Eurocomics '98 gehouden. Een expositie over Europese strips georganiseerd door de Europese Gemeenschap. Naast een aantal panelen over Franstalige tekenaars, die we al eerder in Angoulême gezien hadden, hing er werk van wat Belgische Dupuis-tekenaars, waren er veel animatiefilmpjes te zien uit vooral Scandinavische landen, en was er een leeshoek waar opvallend veel vertaalde Nederlandse strips te vinden waren. Maar boven alles waren er uit zo'n beetje alle Europese landen tekenaars uitgenodigd om aan de Chinezen te laten zien hoe wij hier onze strips maken. Voor Nederland waren er twee tekenaars: Robert van der Kroft, tekenaar van de strips Claire en Sjors & Sjimmie, en uitgever/eindredacteur van het cult-stripblad Zone 5300, en Jesse van Muylwijck, tekenaar van de krantenstrip De rechter, maar hier voornamelijk aanwezig als karikatuurtekenaar. Robert van der Kroft hield voor ons zijn dagboek bij en leverde vier kant-en-klare pagina's aan.

leder land heeft historische personages die in de loop der tijd tot cultfiguren zijn geworden en daarom veelvuldig het onderwerp zijn van boeken, films en strips. In Amerika zijn dat de cowboys, in Europa de ridders en in Japan de samoerai. Samoeraikrijgers hebben een groot stempel gedrukt op de Japanse samenleving. De samoeraistrips vormen in Japan een apart genre: Jidaimono, oftewel historische verhalen. Door de toevloed van het Japanse beeldverhaal naar het westen kan men ook hier kennismaken met een aantal samoeraistrips.

Soms zit het geluk in een klein hoekje. Voor graficus/illustrator Wanz betreft het een hoekje van Algemeen Dagblad. Voor deze Rotterdamse krant verzorgt hij al bijna een jaar de strip Volgens Ventje. En dat op een weinig gebruikelijke plaats als de economiepagina. Een strip voor een nauwelijks voor de hand liggend katern, vraagt dat om een evenmin voor de hand liggende stripmaker?

Meer dan 50 jaar Suske en Wiske heeft een ellenlange stripreeks opgeleverd met prachtige hoogtepunten. Welke stripliefhebber krijgt geen warm gevoel bij de gedachte aan albums als De apekermis, Het gouden paard, De klankentapper en De sissende sampan? Het zijn stripboeken die lang geleden zijn verschenen. Dergelijke hoogstandjes verwacht je tegenwoordig niet meer binnen de reeks. Ook niet als er een Indonesisch dubbel-avontuur van de Vlaamse helden verschijnt. Toch mogen de twee albums in meerdere opzichten een verrassing worden genoemd.

Op zijn vijftigste begint Michel Blanc-Dumont aan een tweede carrière. Na ruim twintig jaar biedt hij zijn geesteskind Jonathan Cartland ter adoptie aan om zelf de opvoeding van de jonge Blueberry ter hand te gaan nemen. In het najaar zal La Solution Pinkerton verschijnen.

Lian Ong werd in Haarlem alom getipt als winnaar van de VSB-Hoofdprijs ter waarde van ? 5.000 (±Bfr. 100.000). Uiteindelijk moest ze genoegen nemen met de VSB-Publieksprijs, waar sinds dit jaar geen geld meer mee gemoeid is. De hoofdprijs (inclusief de zak niet geld) ging naar de volslagen onbekende Vlaming Jeroen Janssen. Vinden de kenners hem een terechte winnaar?