Tijdens de Stripdagen Haarlem ontving Jeroen Janssen de VSB-Hoofdprijs 1998 voor zijn debuutalbum Muzungu - Sluipend gif. Zowel boek als auteur zijn in stripkringen nagenoeg onbekend. Hoe onterecht. In Muzungu - Sluipend gif geeft Janssen een indringende kijk op het leven in Rwanda, vlak voordat de volkenmoord het land in 1994 openrijt. Hoog tijd voor een kennismaking met deze onbekende Vlaming. 'Ik besef dat ik waarschijnlijk niet van het striptekenen kan leven.'

Wie afdaalt in de kelder van de Hallen, de dependance van het Frans Halsmuseum, op de Grote Markt in Haarlem, waant zich in een andere tijd.

Vrijdag 25 mei jongstleden is in het Museum van de Twintigste Eeuw te Hoorn de expositie Overal is Duckstad geopend. Deze tentoonstelling van Duitse origine bestaat al ruim tien jaar en heeft verspreid door Duitsland (en in mindere mate Oostenrijk en Frankrijk) al meer dan een half miljoen bezoekers getrokken. Overal is Duckstad is een reactie op de wereldwijde inburgering van de creaties van Disney. Door middel van overdrijving en parodie wil het een kanttekening plaatsen bij onze acceptatie van deze wezentjes, die misschien toch minder onschuldig zijn dan we geneigd zijn te denken.

Hans G. Kresse (1921-1992) wordt algemeen beschouwd als één der beste realistische striptekenaars ter wereld. Zijn bekendheid dankt hij voornamelijk aan zijn hoofdwerk, de strip Eric de Noorman, waarvan in de hoogtijdagen jaarlijks ruim 300.000 exemplaren werden verkocht. Dat hij daarnaast decennialang werkzaam was als illustrator, is minder bekend, maar zal niemand ontgaan zijn die in de jaren vijftig en zestig tijdschriften als Donald Duck, Revue, Panorama en Pep onder ogen heeft gehad. Kresse schiep een geweldig oeuvre, een bekroning in de vorm van een (helaas postuum) erelidmaatschap van de NIC waardig.

De nalatenschap van Hans Kresse bestaat naast het gepubliceerde werk onder meer uit een bibliotheek, grotendeels over de geschiedenis van de Noord-Amerikaanse Indianen, een aanzienlijke hoeveelheid teksten en aantekeningen, correspondentie, een verzameling bewijsexemplaren en reproducties van zijn werk uit kranten en tijdschriften, foto's, negatieven en andere persoonlijke spullen. Verder beschikken zijn erven nog over verscheidene originelen, waaronder tot op heden ongepubliceerd materiaal, zoals schetsen, schilderijen en jeugdwerk.

Net als voorgaande edities kennen de Stripdagen Haarlem '98 een overvol programma. Op 6 en 7 juni staat de Haarlemse binnenstad helemaal in het teken van het beeldverhaal. Speciale aandacht is er voor de Afrikaanse stripkunst, die in verschillende exposities aan bod komt. Andere belangwekkende tentoonstellingen behandelen de esthetiek van de lelijkheid, voetbalstrips en het werk van Hans G. Kresse en Jacques Tardi.

The Comics Journal is al meer dan twintig jaar een uiterst kritisch vorser van de Amerikaanse stripcultuur. Critici maken weinig vrienden, weet hoofdredacteur Gary Groth. Zo weigert topauteur Frank Miller al zeven jaar lang het blad te woord te staan. December vorig jaar verscheen het tweehonderdste nummer van The Journal. Hoog tijd om de luis in de pels van de comic-industrie te portretteren.

Erik Kriek (1966) is volop bezig aan een tweede Gutsman-album. Het moet tijdens de Stripdagen in Haarlem af zijn. Het eerste album, gedrukt in een optimistische oplage van 2000 exemplaren, is weliswaar nog lang niet uitverkocht, maar inmiddels vier jaar oud en dus niet langer representatief. Zijn eersteling betaalde hij van het startstipendium dat het Fonds voor de Beeldende Kunst hem toekende. Voorlopig houdt hij het erop dat hij, als zijn financiële situatie het toelaat, het nieuwe album in eigen beheer gaat uitgeven, hoewel hij stille hoop koestert dat zich alsnog een geldschieter aandient.

Het is lang wachten op een nieuw avontuur van January Jones. Te lang. Ondertussen doet tekenaar Eric Heuvel (1960) wel met ander werk van zich spreken. Zo verschijnt in Algemeen Dagblad al geruime tijd de krantenstrip rond de persoon van Bud Broadway. En sinds het begin van dit jaar loopt in de programmabladen van de Kro (Mikrogids en Studio) een strip naar aanleiding van de televisiecomedy . Er is dus wel reden om even bij te praten.

Aloude striphelden zijn hun geld nog altijd meer dan waard. Een goed bewijs daarvan is het 'Sjors & Sjimmie Kadospektakel', dat plaatsvond in twee supermarktketens van De Boer Unigro, op initiatief van uitgeverij Big Balloon. Een omvangrijker staaltje van art meets money viel in de Nederlandse stripwereld niet eerder te bespeuren.

Overal waar twee getallen door een 'slash' worden gescheiden staat het eerste getal voor het nummer van Stripschrift binnen de 30e jaargang en het tweede voor de pagina in dat nummer waarop het artikel/de recensie een aanvang neemt. Diverse rubrieken - zoals 'Actualiteiten', 'En verder...' en 'Stars & Strips' - zijn niet in deze index opgenomen. Het dubbelnummer 6/7 over kinderboeken en strips wordt aangeduid als 06.

Zijn bijnaam dankt hij aan zijn kwistige gebruik van dekwit. De bijbehorende anekdote is eigenlijk te onbeduidend om te vertellen, vindt hij. Grootspraak tegen de vriend met wie hij destijds veelvuldig samenwerkte: 'Ik ben King Typex.' Na zes, zeven jaar is de naam volledig ingeburgerd. Onder die naam staat de tekenaar in het telefoonboek en zelfs zijn dochtertje kent hem niet anders dan als 'papa Typex'. Op zijn visitekaartje gaat hij zelfs nog een stap verder en vermeldt hij, in nadrukkelijk meervoud, Studio's Typex. Adres en telefoonnummer zijn omkranst door de bezige Typex-flesjes, die ook in zijn tekeningen als signatuur terugkomen.

Automatiseerders en websurfers kennen hem waarschijnlijk al een tijdje: de Amerikaanse strip Dilbert die zich in het bedrijfsleven afspeelt. In de Verenigde Staten is deze dagelijkse cartoon van drie plaatjes zelfs een rage, zij het soms wat omstreden. Tekenaar Scott Adams (40) neemt het leven in de grote bedrijven scherp onder de loep. Voor sommigen te scherp; er zijn firma's waar het verboden is om deze strip in het kantoor op te hangen.

Het literaire tijdschrift Bzzlletin viert haar 25-jarig bestaan met een jubileumnummer dat uit tien stripboekjes bestaat. Het zijn moderne Classics Illustrated, bewerkingen van beroemde verhalen uit de wereldliteratuur. Talentvolle stripmakers als Guido van Driel, Typex, Wasco en Edmond Spierts wagen een poging om een fusie tot stand te brengen tussen literatuur en strip.

Stripfiguurtjes op hazelnootcrèmeglazen, stripboekjes exclusief bij een pak wasmiddel, stripstickers bij een zakje pinda's... Alles is al een keer gedaan. Desondanks slaagde het Belgische concern Fina erin om iets nieuws met het medium strip te doen. De communicatie-afdeling gaf twaalf striptekenaars de opdracht een aspect van hun bedrijf in beeld te brengen en met de resultaten sierde zij het jaarverslag van 1996. Bovendien maakte zij een map van alle kunstwerken die in zeer beperkte oplage is uitgegeven. Dat leverde niet alleen een fraai jaarverslag op, maar ook een reeks prachtige afbeeldingen die menig liefhebber zal bekoren.