François Schuiten en Benoît Peeters zijn populair. Hun populariteit danken zij aan de serie De duistere steden, die verscheen in het inmiddels opgeheven tijdschrift Wordt Vervolgd en daarna is voortgezet als albumreeks. Een opmerkelijke serie, waarin de auteurs naar hartelust experimenteren met de vorm van hun verhalen. De reeks is opgebouwd rond een door Schuiten en Peeters ontworpen wereld. In ieder verhaal staat telkens één van de steden op deze imaginaire wereld centraal. Architectuur speelt een prominente rol in de verhalen. De steden zien eruit zoals onze wereld eruit had kunnen zien wanneer steden geheel in bepaalde bouwstijlen zouden zijn ontworpen. De architect ontwerpt gebouwen, maar de 'urbatect' (bij voorbeeld Robick) gaat een stap verder en ontwerpt volledige steden.

De serie over de duistere steden bestaat na het verschijnen van De echo der steden uit zeven boeken. Drie hiervan zijn geen stripalbums, maar boeken waarin op een andere wijze tekst en beeld met elkaar zijn gecombineerd. De weg naar Armilia heeft het meest weg van een prentenboek, terwijl De archivaris is opgezet als een onderzoeksrapport. De echo der steden is opgezet als een bundeling van enkele exemplaren van L'echo des cités, een gezaghebbende krant in de wereld van de duistere steden.

De samenwerking van Warnauts en Raives breekt met het vertrouwde patroon van de scenarist aan zijn schrijfmachine en de tekenaar aan zijn tekentafel. Hun werk komt eerder voort uit de kruisbestuiving, de dialoog, uit wederzijdse beïnvloeding. Komt Warnauts gewoonlijk met het idee voor een scenario, Raives (pseudoniem van Guy Servais) maakt een begin met de indeling van de scènes, de eerste interpretatie. Hij is het ook, die de tekeningen inkleurt. Verder is de uitwerking een quatre-mains. De één begint te tekenen en de ander gaat ermee door, als ze al niet tegelijkertijd met hetzelfde bezig zijn.

Jack Kirby werd geboren in New York op 28 augustus 1917. Hij heeft honderden strips geschreven, ontworpen en getekend, onder andere (met Joe Simon) Blue Bolt, Blue Beetle, Young Allies, Captain America, Boy Commandos, Newsboy Legion, Boy's Ranch, My Date, Young Romance, FightingAmerican, Foxhole, Bullseye, (met Wallace Wood) Skymasters, (met Stan Lee) Fantastic Four, Hulk, Thor, Sgt Fury, Avengers, X-Men, Iron Man, Nick Fury Agent of Shield, Silver Surfer, (en helemaal alleen) Forever People, New Gods, Mister Miracle, Kamandi, Demon, Omac, The Eternals, Black Panther, Machine Man, Devil Dinosaur en Captain Victory.

Ze zijn populairder dan ooit, de superhelden. De dood en verrijzenis van Superman haalden voorpagina's en recordomzetten. De Batman-rage wordt in dollarbedragen van negen cijfers geschreven. Maar wat is toch de fascinatie met de onfeilbare superheld? Is er iets saaier dan perfectie? Van Clark Kent tot The Killing Joke... ledere generatie maakt zijn eigen superheld, maar Superman is niet dood te krijgen.

Totdat Frank Miller de vierdelige Batman-serie The Dark Knight Returns schreef, leidde de vleermuisachtige misdaadbestrijder een vrij onopvallend bestaan. Millers betrokkenheid en de komst van redacteur Dennis O'Neil maakten daar een eind aan. Dit artikel behandelt de verschillende Batman-series die sinds The Dark Knight Returns zijn verschenen.

Sjors en Sjimmie Stripblad schreef hem een briefje terug dat men zijn strip niet wilde hebben omdat die 'te leeg' was, bij Nieuwe Revu zou hij met woordbreuk zijn geconfronteerd toen hoofdredacteur Hans Verstraaten toch maar Cowboy Henk (Kamagurka & Herr Seele) in dienst nam en een Vlaams sociaal-economisch magazine vond zijn tekeningen niet fantasievol genoeg. Guy Mortier, hoofdredacteur van het toonaangevende Vlaams radio- en televisieweekblad Humo is echter lyrisch over hem en plaatste nog niet zo lang geleden voor het vijfde achtereenvolgende jaar een strip van zijn hand. Op dit moment werkt de auteur aan een nieuwe strip voor dit blad, getiteld: De vermaledijde daders. We hebben het over Fritz van den Heuvel.

Zelden hebben uitgaven de gemoederen zó verhit als de hardcover-edities van Trigië. Hieronder volgt een beschouwing van Peter Ottens over luxe hardcovers in het algemeen en kortingen in het bijzonder. Hij is sinds 1976 stripwinkelier (Bul Super te Delft) en tevens bestuurslid van de Belangenvereniging Stripspeciaalzaken (B.V.S.).

Toen ik vijftien was, had ik een droom die me altijd is bijgebleven. Ik kan me zelfs vaag herinneren dat ik hem meerdere keren heb gehad. In de droom zit ik een stripalbum te lezen dat ik nog niet ken. Ik kijk op de achterkant. Het is de beroemde Kuifje-achterkant met het eiland waarop iedereen uit alle avonturen rondloopt. Ik bekijk de voorkant. Er staat iets op met de zee, iets met een rotswand, iets met een auto vol met mensen. Iets met avontuur. En ik realiseer me dat ik dat ene `Kuifje-album heb gevonden, dat ik nog niet heb gelezen. Een album dat ik vergeten was te kopen, of dat om één of andere reden nooit uitgegeven is. Ik probeer te onthouden waar het over gaat, voor wanneer ik wakker word... maar zodra ik wakker word is het weg.

In een appartement gelegen aan de Avenue Louise 162 in Brussel is de Fondation Hergé, of Stichting Hergé gehuisvest. Bij de ingang is een kapstok aan de muur bevestigd waaraan twee kenmerkende bolhoeden hangen. Binnen wordt de sfeer bepaald door de uitstalling van talloze Kuifje-attributen. In een vroegere werkkamer van Hergé, waar nu een aantal Warhol-portretten van hem aan de muur prijken, praten we met Philippe Goddin, secretaris-generaal van de Stichting Hergé.

Woensdag 3 maart 1993 was het tien jaar geleden dat striptekenaar Hergé overleed in een ziekenhuis in de Brusselse randgemeente Sint-Lambrechts-Woluwe. Zijn dood in 1983 betekende het eind van de avonturen van Kuifje. Hergé wilde niet dat een ander zich aan Kuifje zou wagen: 'Kuifje ben ik, net zoals Flaubert zei: 'Madame Bovary, c'est moi.' Als anderen Kuifje zouden overnemen, zouden ze het misschien beter doen, misschien slechter. Eén ding staat vast: ze zouden het anders doen en het zou meteen geen Kuifje meer zijn!...'

Anthony Horowitz (5 april 1955), één van de vooraanstaande jeugdschrijvers van dit moment, zou nooit Horowitz geworden zijn zonder Hergé. In dit essay bekent hij wat hij allemaal van Hergé gestolen heeft, net als Steven Spielberg trouwens. ('Wij spreken alledrie dezelfde taal.') Een hommage. 'Ik geloof oprecht dat kapitein Haddock één van de grootste komische scheppingen is in de literatuur. Samen met Jansen en Jansens maakt hij net zozeer deel uit van onze komische cultuur als een figuur van Charles Dickens.'

De avonturen van Kuifje werden voor het eerst in het Nederlands gepubliceerd in het weekblad Kuifje, waarvan op 26 september 1946 het eerste nummer verscheen. In wekelijkse afleveringen ging daarin vanaf die datum het verhaal De zonnetempel onder de kop Nieuwe avonturen van Kuifje en Bobbie van start. De eerste plaat van De zonnetempel wordt begeleid door een tekstkolom met als titel De zaak van de kristallen bollen, waarin in het kort de inhoud van het voorafgaande wordt verteld, want dit avontuur is, zoals men weet, het vervolg op De 7 kristallen bollen dat een open einde heeft. Deze korte inhoud begint als volgt: 'Men is het eigenaardig avontuur niet vergeten, dat de leden van de Sanders-Hardmuth-expeditie overkwam (...)'.

Eind 1991 werd door Kritak/Balans onder redactie en in vertaling van Jaap van der Wijk een 'dubbelbiografie' van Kuifje en zijn geestelijke vader Hergé uitgegeven. Het boek met een opvallende Hergéiaanse omslag van Joost Veerkamp trok in de pers behoorlijk veel aandacht, maar werd in Stripschrift nog steeds niet besproken, hoewel er al een derde druk gesignaleerd is. Dat ligt zeker niet aan de redactie, maar aan mij. Het wordt tijd dit verzuim alsnog goed te maken.

Dat Hergé van automobielen hield, blijkt uit zijn collectie strips. Bij Quick & Flupke en het vrij normale gezinnetje van Jo, Suus en Jokko zijn het nog vrij bescheiden voertuigen die een niet uitgesproken functie hebben. Bij Kuifje echter zijn de wagens maatstaven voor de personen die erin rondscheuren. Of het nu Kuifje is, of booswichten of rijke stinkerds; de auto weerspiegelt vaak de status van de eigenaar. En door de jaren heen reden nogal wat prachtige ontwerpen rond in de Kuifje-albums. Soms werden ze zelfs in de nieuwe kleurenversies van de albums nog fantastischer en sneller...