U kent ze wel: die donkere winteravonden tijdens welke het goed toeven is in uw luie stoel met een stapeltje leesvoer. De catalogus die ik las, bevatte een overzicht van de Amerikaanse stripbladen die in de maand maart van 1991 zouden verschijnen. Een nieuwe uitgeverij, genaamd Valiant, zou die maand een comic uitbrengen onder de titel Magnus the robotfighter. Die naam riep nostalgische gedachten in mij op. Zou deze comic lijken op de comic uit de jaren zestig met dezelfde titel? De Magnus die ik kende was getekend door Russ Manning, een naam die velen van u bekend in de oren zal klinken. Zijn verhalen van Magnus en ook zijn werk van Tarzan bevatte het beste wat ik uit die jaren gelezen heb. Uit nieuwsgierigheid besloot ik om het eerste nummer van deze comic te bestellen bij mijn plaatselijke stripwinkel.

Zo'n twaalf jaar geleden deed een nieuw duo, Tome & Janry, zijn schuchtere intrede in de stripwereld met een kort verhaal van Robbedoes en Kwabbernoot. De verrassing onder de stripliefhebbers was groot want blijkbaar ging het hier om professionals die de kneepjes van het vak al onder de knie hadden. Als assistenten van Dupa en een ander beroemd duo. Turk & De Groot, hadden ze een goede leerschool gehad. In korte tijd maakten ze naam als de beste voortzetters van de serie Robbedoes en Kwabbernoot.

Hij komt als tienjarige naar Nederland en zijn vader dwingt hem om op de Dam snel-te-tekenen. Hij keert terug naar Suriname en als vijftienjarige staat hij daar aan het hoofd van een reclamebureautje. Daarnaast maakt hij ook politieke cartoons, rechtbanktekeningen en heeft een eigen rubriek in een krant (Stan kruipt in zijn pen). Hij keert terug naar Nederland en werkt als uitsmijter in een homoclub. Hij scheurt de achterkanten van Panorama's af met de karikaturen van Wouter Lap en behangt er z'n kamer mee.

Tekenaars en scenaristen zijn niet de enigen die ervoor zorgen dat stripalbums bij de lezer terecht komen. Vanaf het moment dat de originele platen de tekentafel verlaten, worden ze beoordeeld, ingekleurd, geletterd, gefilmd, gedrukt, verspreid en uiteindelijk verkocht. Als het een productie betreft voor een stripblad vindt de beoordeling plaats door de redacteuren van zo'n blad. Hen lieten we reeds eerder aart het woord (zie Stripschrift 249). De volgende stap is het nemen van de beslissing de strip al of niet in te kleuren. Als wordt gekozen voor inkleuring kunnen redacties en tekenaars kiezen uit een aantal mogelijkheden: de tekenaar in kwestie kleurt zelf in, de tekenaar werkt met een eigen assistent aan de inkleuring, de strip wordt op een studio ingekleurd of een freelancer wordt benaderd. Voor de tweede aflevering van een serie artikelen over mensen die beroepsmatig met stripverhalen te maken hebben, spraken wij deze keer - hoewel het strikt genomen niet uitsluitend een vrouwenaangelegenheid is - met een aantal inkleursters over hun werk.

De nieuwe Trigië is uit, deel 2 alweer. En ook dit keer is er voor de fanaten weer een genummerde, gesigneerde hardcover-editie verschenen. De normale versie kost u ? 8,95 (Bfr. 180), de hc-uitvoering kost ? 24,95 (Bfr. 495). Maar indien u niet op de dag van verschijning vlak voor openingstijd op de stoep bij uw vaste dealer stond, bent u weer de lul.

Dit is het slot van een reeks besprekingen van auteurs uit het Duitse taalgebied.

Frank Pé is bij het Brusselse publiek bekend om zijn bruisende verhalen uit Elsene (één van de negentien gemeenten van Brussel) en om zijn muurschildering in het hartje van de stad, niet ver van de Grote Markt. In Spirou liet hij zes jaar lang zijn sporen achter met een kort stripverhaal - De eland - dat elke week voorin het weekblad stond (in Robbedoes alleen in een gedeelte van de jaargang '83). Maar zijn hoofdfiguur is ontegensprekelijk Ragebol. Hij gebruikte dit personage om een rubriek over de natuur te illustreren. Ragebol begint zijn leven als stripfiguur in het Vakantienummer '79 van Robbedoes (nummer 2149), waarin hij een verlaten Natuurwetenschappelijk Museum bezoekt. Sindsdien vond Ragebol in Bom een tweede vader. Michel de Bom (alias Sylvain de Rochefort, een tot dan toe humoristisch scenarist met grote belangstelling voor geschiedenis) doet zijn intrede met het verhaal De kattenkapel (opgenomen in De dierenwereld, deel 12 uit de serie Het beste uit Robbedoes, Dupuis 1986).

Tijdens de Stripdagen Haarlem in mei werd de Limburger Marcel Ruijters onderscheiden met de NZH-beurs, een aanmoedigingsprijs en een eerste aanzet naar een ruimer publiek. Ruijters geeft immers voor de underground scene het blad Mandragoora uit en publiceert wereldwijd one shots, zoals onder andere in het Amerikaanse Oubliette, maar ook bij De Nar in Brussel. Ook bracht hij een eigen strip Dr. Molotow op de markt. Binnenkort verschijnt deel twee, Het oog van de nacht. Een gesprek met een tekenaar uit de schemerzone.

Van Donald Duck wordt beweerd dat hij op vrijdag de dertiende is geboren. Niets is minder waar: zijn officiële geboortedatum is 3 juni 1934. Op die dag was hij voor het eerst te zien als lelijk getekende eend in een Walt Disney Silly Symphony, genaamd The Wise Little Hen.

Dit is deel 5 van een reeks besprekingen van auteurs uit het Duitse taalgebied.

Het zesde internationale stripfestival van Durbuy is geëvolueerd van een gebeuren voor de echte stripkenner naar een manifestatie voor het grote publiek. Die openheid en toegankelijkheid wisten de organisatoren helaas niet te combineren met constante kwaliteit, waarover in de toekomst streng zal moeten worden gewaakt.

Pierre Culliford smurft niet meer. Op 64-jarige leeftijd overleed hij vlak voor de Kerstdagen te Ukkel aan een embolie. Zijn dood kwam niet geheel onverwachts. De geestelijke vader van De Smurfen, Johan en Pierewiet en Steven Sterk sukkelde reeds enige tijd met zijn gezondheid.

'Wil je een succesvol tekenaar worden, kies dan ouders uit die elkaar niet kunnen luchten of zien; zwerf nachten langs de straat; sla al je vriendjes op hun bek; krijg nog harder op je bek terug; probeer absoluut geen vaste baan te krijgen; trouw zo vroeg mogelijk, zodat je ook snel weer van elkaar af kunt gaan; en trouw dan nog een paar keer.' Dit opmerkelijke advies aan het adres van beginnende stripmakers komt van Neerlands meest succesvolle sneltekenaar Toon van Driel. 'Ik denk dat het helpt om eerst door de mangel gehaald te worden. Je wordt er harder van. Wil je over intermenselijke relaties schrijven, dan moet je eerst zelf een hoop fouten hebben gemaakt. Als je goed op je bek bent gegaan, maakt dat je leuker. Mensen die veel hebben misgekleund hebben ook veel te vertellen.'

Zij heet Chelsy. Aan het einde van de zestiger jaren was ze ongeveer twintig. Ze verzette zich tegen alles en vooral tegen de gevestigde waarden. Ze dacht dat ze het alleen kon rooien maar ze had de steun van papa nodig. Ze hield zich graag op in het kunstenaarsmilieu. En ze werd verzonnen door Eric Joris.

Ook opgelicht tijdens De Stripdagen in Breda? Als u de hardcover-editie van Trigië gekocht heeft waarschijnlijk wel. Deze speciale versie van dit album is daar namelijk met enige fantasie-verhalen precies één week na verschijning voor het vijfvoudige van de normale prijs verkocht. Voor mij begon het allemaal op zondagmiddag 18 oktober.