Veertien jaar geleden raakte Nederland in de ban van een in plat Haags vuilbekkende proleet: Haagse Harry. Vier jaar na het derde album is eindelijk deel vier verschenen: Krèg ut zuâh!! Tegelijkertijd is er een speciaal nulnummer: Kompleit baggâh!!, met onder andere de strip waarin Jip en Janneke Pim Fortuyn doodschoppen. Stripschrift sprak met Harry's geestelijke vader Marnix Rueb over onder andere Haagse humor, grove taal, kroontjespennen en verzekeren.

De Groningse stripauteur Barbara Stok heeft het afgelopen decennium hard aan de weg getimmerd met haar autobiografische strips. Ze bracht sinds 1998 drie succesvolle boeken uit bij uitgeverij Nijgh & Van Ditmar. Dit leverde haar naast televisieoptredens en haar eigen internetradioprogramma's de erenaam op van 'koningin van de Nederlandse strip'. Hoog tijd voor Stripschrift om Barbara Stok weer eens op te zoeken.

Zapiro alias Jonathan Shapiro (Kaapstad, 1958) verwierf in één klap in Nederland bekendheid toen hij de Prins Claus-prijs 2005 kreeg toebedeeld. Opvallend aan deze Zuid-Afrikaanse cartoonist is dat hij met één been in de stripwereld staat. Hergé, Charles M. Schulz en Uderzo, dat waren zijn inspiratiebronnen om tekenaar te worden.

Paul Geerts is een man met het hart op de juiste plaats. De tekenaar die in 1972 de tekenpen overnam van Willy Vandersteen en diens creatie Suske en Wiske aanvulde met 115 verhalen, is bovendien een bescheiden man die voortdurend trouw wenste te blijven aan het werk van zijn, ook door hem, bewonderde voorganger. Daarnaast is Geerts een gepassioneerd reiziger. Dat zijn de voornaamste bevindingen in de 'biografie' Paul Geerts - Dertig jaar (als) peetvader van Suske en Wiske.

Jean-Claude Gal kennen we in Nederland van De legers van de veroveraar (Yendor, 1979) en De wraak van Arn (Dakota, 1984). Van beide verhalen werd de tekst geschreven door de vaste scenarist van Gal, Jean-Pierre Dionnet, de hoofdredacteur van het tijdschrift Métal Hurlant. Vóór de genoemde albums, die spelen in een vaag, ver verleden, tekende Gal L'Aigle de Rome, een verhaal over Romeinen, dat zich afspeelt in Spanje. Hij bood het in 1969 aan Spirou/Robbedoes aan, maar het werd geweigerd. Jaren later werd het alsnog in het Frans uitgegeven (Pierre Charles, 1981). Gal is van beroep tekenleraar, en hij tekent zeer gedetailleerd. Hierdoor is zijn stripproductie zeer laag. Geen nood, de twee verschenen albums zijn altijd de moeite van het herlezen - of beter herbekijken - waard. Hier volgt een interview met deze unieke Franse tekenaar, uit het fanzine Tilt. Gal heeft het, behalve over strips, ook over zijn passie de woestijn, en over de oudheid.

Alweer vijf jaar publiceert de sympathieke gemeente-ambtenaar Anton Dingeman zijn wekelijkse dagboek in Trouw. De strip is de cumulatie van wat maker Pieter Geenen (1955) van jongs af aan graag doet: 'mènnekes tekenen'. Maar nu dan wel als sociale satire.

In de VS begon de georganiseerde stripliefhebberij in de jaren vijftig met de horror-, sciencefiction- en oorlogsstrips van uitgeverij EC. Het was niet de eerste uitgeverij die hun lezers als volwaardig behandelde en een dialoog met ze begon via de brievenpagina, maar wel de enige die het consequent volhield, abonnementen mogelijk maakte en zelfs een echte fanclub oprichtte. Via die brievenpagina's en de fanclub kwamen lezers met elkaar in contact. Een aantal van hen begon gestencilde blaadjes te maken, die ze dan weer aan elkaar rondstuurden. Toen de uitgeverij door de komst van de 'comics code' uit de markt werd gedrukt en slechts door het voortbestaan van het satirische tijdschrift Mad aan de financiële ondergang wist te ontkomen, bleven de fans hun helden volgen en er in hun gestencilde fanbladen over schrijven. Een groot aantal van die vroege fans groeide uit tot de eerste amateur-stripjournalisten.

Het maakt Erwin Suvaal (Rotterdam, 1963) niet zoveel uit wat er op zijn visitekaartje staat. 'Ik ben een ambachtsman en heb plezier in het werk dat ik doe.' Ontwerpen, schilderen (strip)tekenen, etsen, werken met potlood, vulpen en penseel; het zit allemaal in zijn talentenpakket. 'Ik merk dat ik nog net zo leef als toen ik 17 was: ik word wakker en bedenk me wat ik vandaag eens zal gaan doen. Dat ik niet zo rijk of beroemd ben als ik misschien zou kunnen zijn, dat doet me niet zoveel.' Het typeert de bijna twee meter lange illustrator annex striptekenaar, die samen met zijn vrouw Luci (grafisch vormgever) een maatschap vormt in Capelle aan den IJssel bij Rotterdam. De meeste stripliefhebbers kennen hem van de zwierige strip Suvaal die hij al enkele malen voor het stripblad Myx tekende, en sinds kort maakt hij ook een getekende column voor Stripschrift.

De strip IJsbreker werd speciaal getekend voor Stripschrift. Hoe komt zo'n strip eigenlijk tot stand? Erwin Suvaal: 'Deze strip is geïnspireerd op het maartse winterweer, zoals ik me zo vaak laat beïnvloeden door onderwerpen die dicht bij me staan. Op een moment dat plotseling de vorst invalt en je alle sloten ziet dichtvriezen, kom je op zo'n idee. Vogeltjes kunnen op dat ijs gaat zitten, maar wat gebeurt er als iemand met mijn postuur dat ook probeert? Ik heb een vaag idee waar het verhaal moet eindigen en daar teken ik dan zo vloeiend mogelijk naar toe'.

'De wraak van Arn' is een fantasy-klassieker. Een verhaal van epische adem, met schwung verteld door scenarist/uitgever/producent Jean-Pierre Dionnet en adembenemend mooi in beeld gebracht door tekenaar/tekenleraar Jean-Claude Gal. Het boek is nu verschenen in een mooie editie bij uitgeverij Sherpa, die momenteel ook herdrukken van Arman & Ilva in voorbereiding heeft. Liefhebber-uitgever Mat Schifferstein schrijft over Gal en Dionnet en het knutselen van de uitgever die zich op oud werk richt.

Als ik van de bushalte door de straat loop, hoef ik niet eens naar de huisnummers te kijken. Het huis van Ever Meulen (eigenlijk Eddy Vermeulen, 1946) haal ik er zo uit: garagepoort en ramen in typisch 'Ever-groen'. Een tweede hint: de groene sportauto op de oprit. Binnen nog meer groen en vitrinekasten vol autootjes. En natuurlijk is overal het werk van de meester zelve aanwezig. Een klein museum, maar zo eentje waarin ik me direct thuis voel. Zelfs de oude atlas met prachtige linnen kaft en verweerde bladen die er bijgehaald wordt om op te zoeken waar ik dan wel vandaan kom straalt klasse uit.

Drie jaar geleden viel hij op met 'misselijke' cartoons die snel als extreem-rechts werden bestempeld. Kortgeleden verscheen zijn eerste boek. De uitgever verontschuldigt zich al meteen voor het niet publiceren van de beruchte Mohammed-cartoon. Gregorius Nekschot wil zijn echte naam niet vertellen: 'Daardoor bescherm ik mezelf...'

Pieter Joseph Kuhn (1910-1966) was de lithograaf en reclametekenaar die als tekenaar van de strip Kapitein Rob (1945-1966) uit het dagblad Het Parool grote triomfen behaalde. Vóór zijn periode als striptekenaar hield hij zich onder andere bezig met reclamewerk en illustraties voor boekuitgaven. Dit patroon werd ook tijdens het werk aan Kapitein Rob voortgezet.

Feestvarkentjes Michiel van de Vijver, Rob Derks en Jan Dirk Barreveld glimmen van trots bij hun tentoongestelde werk in de gloednieuwe expositieruimte van de Nijmeegse stripwinkel Señor Hernandez. René Leisink, feestvarkentje 4, lag helaas met griep - rare naam voor een meisje - in bed.