Een klein raam met zicht op een stadstuintje laat voldoende licht binnen in de werkkamer. Pal onder het raam, in een verder bijna lege kamer, staat een kleine lessenaar. Op de vloer naast de tekentafel liggen netjes diverse stapeltjes papieren met aantekeningen en schetsen. In een hoek van de woonkamer staat een elektrische basgitaar. Aan een muur hangt een schilderij van een jazzmuzikant. Op de achtergrond speelt zachtjes de stereo... jazz uiteraard. De eerste strips van Philip Paquet - Louis Armstrong en Snapshots - spelen in de wereld van de jazz. Doorbraak en erkenning kwam er vorig jaar met het eerste deel van Yume, een verhaal over een jonge Japanse vrouw in New York die het aan de stok krijgt met de beruchte yakuza, de Japanse maffia, die het op haar zoontje gemunt heeft. In afwachting van het tweede deel sprak Stripschrift met de auteur.

Boy ten Hove (1909-1969) behoort tot een kleine kring van grootheden uit de vooroorlogse Nederlandse jazzscene. Niet als muzikant maar als liefhebber van die muziek. Hij verwierf bekendheid door zijn lezingen en geschriften, maar vooral door zijn schitterende karikaturen van jazzmuzikanten. Daarnaast maakte hij - als protestant! - naam als tekenaar van talloze illustraties en een aantal strips voor diverse katholieke tijdschriften. Na de Tweede Wereldoorlog gooide Ten Hove het over een andere boeg en begon hij een loopbaan in de reclame.

Wordt Stripdagen Haarlem de grote doorbraak van tekencollectief Lamelos? Het lijkt erop. Ze ontwierpen de festivalsite en het traditionele stripbier, maar bouwen ook aan een rijdende festivalboot. 'Kaasheld is geen Spongebob!'

Iedereen denkt het liefst aan wat de dag van morgen kan brengen. Helaas komen die toekomstbespiegelingen zelden uit. Ook de personages van vader en zoon Huppen - beter bekend als Hermann (1938) en Yves H. (1967) - bouwen vaak luchtkastelen, tegen beter weten in. Vlad de Spietser, hun recente duoproductie over de werkelijke ooit bestaande Dracula, is een fraaie historische variant hierop.

Hergebruikte tekeningen, onregelmatige updates en nerd-humor. Welkom in de wereld van Dave Boot. De wereld van de webcomics is een aanstormende markt op stripgebied. Het aantal strips op het internet dijt uit, en van de webcomics van het eerste uur verbetert de stijl nog steeds. Maar hoe is deze stripvorm eigenlijk begonnen? Een overzicht.

Een papieren stripalbum leest het allerbeste. Wat, echter, is de eenentwintigste eeuw zonder een digitale variant? Veel lezers zullen de weg wel weten te vinden naar IRC-kanalen, Bittorrent en DC++; internetplaatsen waar duizenden illegaal gekopieerde stripalbums in digitale vorm zijn te verkrijgen.

Net als half Nederland gaat Ger Apeldoorn iedere zomer op vakantie naar Frankrijk. Het is er mooi weer, het eten is lekker, de kinderen kunnen er lekker spelen en zwemmen... en ze hebben een stripcultuur om jaloers op te zijn. Als je nooit buiten Nederland komt, zou je kunnen denken dat de strip een vergeten kunstuiting is, slechts gewaardeerd door één generatie en daarna snel ten onder gegaan. In Frankrijk zie je hoe het ook anders kan. De bandes dessinées zijn daar overal doorgedrongen. Er is geen generatie die nooit een strip heeft gezien. Het stripverhaal is niet automatisch voorbestemd aan kinderen, hoewel bij voorbeeld de grootste grafische vernieuwing tegen alle verwachting in te zien is in zogenaamde kinderbladen. Zeer tot ongenoegen van Gers levenspartner, duikt hij daar keer op keer boekwinkels en benzinestations in om er iedere keer weer andere tijdschriften uit de schappen te trekken. Eén keer ergens naar binnen gaan is niet genoeg, omdat de distributie niet uniform is en de ene winkel weer heel andere schatten tentoonspreid dan de andere. Aan het eind van de vakantie gaat hij steevast met twee tassen vol half gelezen en doorgebladerde tijdschriften naar huis. Een flinke centime armer, maar geestelijk rijker. Als service aan de Stripschrift-lezers die dit jaar ook naar het zuiden vertrekken, heeft hij een overzicht gemaakt van het Franse tijdschriftaanbod. Wie niet die kant uitgaat of net terug is, mag natuurlijk ook meelezen.

Wat heeft Jan Wolkers met het beeldverhaal? Hij ontleent er motto's aan en is een Toonder-fan. Andersom blijkt de stripwereld minder dan verwacht op te hebben met deze flamboyante kunstenaar.

Onlangs verscheen het eerste deel van Dick Matena's stripbewerking van Jan Wolkers' roman Kort Amerikaans. In kleur en op kleiner formaat dan Matena's verstripping van De avonden, maar wie denkt dat Kort Amerikaans vrolijker is, vergist zich volgens de meester deerlijk.'Kort Amerikaans is nog somberder en uitzichtlozer.'

Als kind was Hafid Bouazza een fan van Dick Matena. Nu zijn beide heren sterauteurs bij een literaire uitgeverij en dikke vrienden. Ze werken ook samen: Bouazza vertaalt Arabische middeleeuwse poëzie, die door Matena wordt geïllustreerd.

Het vriendelijke Hugenoten-stadje Erlangen, nabij Neurenberg, is eens in de twee jaar het toneel van de belangrijkste Duitse stripbeurs: de Internationaler Comic Salon Erlangen. Van 15 tot 18 juni vond de twaalfde editie plaats. Stripschrift was 'dabei'.

Het is dringen geblazen in een klein bijzaaltje van de Originezaal tijdens Stripdagen Haarlem. Een smal gangpad biedt de stripliefhebbers nauwelijks ruimte om hun favoriete tekenaar te vragen naar een handtekening of een schets in een zojuist aangeschaft boekje. Zij aan zij zitten auteurs van uitgeverij Bries naast elkaar te signeren. Vrijwel achteraan, de vingers vol met inktvlekken, zit Maarten vande Wiele (Gent, 1977). Hoewel we dit weekend een afspraak hebben vraag ik me af of het zondag rond het middaguur uitkomt. Voor Maarten is het geen probleem: 'Het signeren vind ik absoluut niet erg, maar het moet niet te veel op werken gaan lijken, hè?' In een zijstraat van de Grote Markt vinden we een eetcafeetje waar we uitgerekend aan het kleinste en meest wiebelende tafeltje plaatsnemen.

Julio 'Jules' Radilovic (1928) tekende tussen 1977 en 1988 De partizanen voor Eppo (Wordt Vervolgd)/Sjors en Sjimmie Stripblad. 'Met het communisme had ik niets op, maar ik heb de Nederlanders gegeven wat ze wilden. Het wilde oosten.' En nu is alles kapot.

Adri van Kooten en Victor Zilverberg... twee verschillende namen, twee verschillende stijlen. De één tekent bij neuzen alleen de omtrek en laat zijn lijntjes buiten de figuren doorlopen. De ander produceert strak tekenwerk in de atoomstijl dat niet onderdoet voor dat van Serge Clerc of wijlen Yves Chaland. De één maakte samen met Martin Lodewijk manga en met Pieter van Oudheusden het intrigerende Spertijd. De ander maakt illustraties en cartoons. Toch betreft het hier één persoon. Stripschrift besloot hem eens aan de tand te voelen.

Avi Arad, de man die bij uitgeverij Marvel Comics over de films gaat, is ervan overtuigd dat het eind van de reeks stripverfilmingen nog lang niet in zicht is. Wat staat de komende tijd allemaal op het programma? Welke helden vliegen, slingeren en springen ons binnenkort tegemoet op het witte doek? Stripschrift werpt een blik op de planning van Marvel in Hollywood.