Striptekenaar Michiel de Jong voldoet volledig aan het romantische beeld van de kunstenaar die lijdt voor zijn werk. Hij doet commerciële opdrachten om het dak boven zijn hoofd en wat brood op de plank te kunnen betalen, voor de rest leeft hij voor zijn strips. Rond deze tijd komt eindelijk zijn debuutalbum uit.

Begin juni verschijnt bij Stripstift, de uitgever van Stripschrift, een nieuwe bundeling mysteries van Inspecteur Netjes.

Het is een prachtige herfstdag als ik in Leuven uit de trein stap. Stripmaker/schilder Gerolf van de Perre (1956) staat me al op te wachten. 'Dit weer doet me aan China denken', zegt hij. Samen met zijn gezin woont hij in een karaktervol, statig, oud pand. Alle vertrekken staan vol Chinese meubels. De woonkamer kijkt uit over de tuin. Een streepje zonlicht valt op de met gouden motieven behangen muur. Overal staan schilderijen, in alle maten. Gerolfs vrouw waarschuwt me meteen: 'Onderbreek hem gerust hoor, want als hij eenmaal aan het praten is weet hij van geen ophouden.'

Ter gelegenheid van het verschijnen van het tweede album van de komische serie Ratafia was de Franse tekenaar Frédérik Salsedo te gast in Nederland. Als vertaler van de Nederlandse albums was Ger Apeldoorn mee met uitgever Jan Verdegaal om Salsedo op te halen van Schiphol. Hij maakte van de gelegenheid gebruik om met hem te praten over het belang van helder vertellen, zijn samenwerking met schrijver Nicholas Pothier, en hoe het is om op jonge leeftijd zo'n succes te hebben.

Bijna vergeten strippareltjes van onder het stof halen en in een nieuw jasje steken, daar is het 'm volgens uitgeverij Arcadia allemaal om te doen. Het resultaat is een opvallende collectie 'oude' strips van grote namen als Jan Bosschaert, Tibet, Edouard Aidans, André Benn, André Geerts en Dany. De kleine uitgeverij blies vorig jaar tien kaarsjes uit, met een jubileumboek als kers op de taart.

Leuk hoor, een nieuw boekje uitbrengen tijdens Stripdagen Haarlem (De red@ctie, uitgeverij Stripstift, ? 9,95!), maar de hele dag signeerplichtig zijnde had ik geen enkele tijd om met een aangeschoten hoofd collega's in hun gezicht te flitsen met mijn fotocamera. Gelukkig stelden Erwin Suvaal, Pieter Hogenbirk (de foto's uit 1887, genomen met wankel statief) en Stripeljee's Jim Bb fotomateriaal beschikbaar en kunt u toch nog genieten van een fijne Haarlem-reportage van uw favoriete Stripschrift-verslaggever.

Op 10 augustus 1983 verschijnt het eerste Urbanus-stripalbum. De onbekende uitgeverij Loempia brengt Het fritkotmysterie in de stripwinkels. Willy Linthout (1953, Lokeren, België) is de maker en we zien een Urbanus in korte broek en met baardje achterna gezeten worden door Zieziepeke, een vrouw met elastische armen en benen, en door twee zakken friet. Vanaf deel 3 is Urbanus (Urbain Servranckx, 1949, St-Gertrudis-Pede, België) nauw betrokken bij de totstandkoming van de strips. Een fenomeen is geboren. Dit jaar vieren de auteurs het 25-jarige jubileum van de reeks. Reden voor Stripschrift om met beide heren terug te kijken naar een kwart eeuw Urbanus als stripfiguur.

Het opvliegende karakter van een boskabouter. 'Oehoeboeroe! Zie jij ze vliegen?', vroeg Paulus. 'Of ik ze zie vliegen?', reageerde Oehoeboeroe met nadrukkelijke verontwaardiging. 'Paulus! Hoe haal je het in je bolle kabouterhoofd om te denken...' Zoals altijd maakte de oude uil een hoop bombarie en toch probeerde Paulus hem alleen maar op de komst van de kieviten te attenderen, die het begin van de lente aankondigden en - misschien nog wel belangrijker - het einde van de winter.

Bestaat de Afrikaanse strip? Wie rondloopt op de overzichtstentoonstelling Picha in het Afrika Museum in Berg en Dal ziet allereerst een lappendeken van stijlen en onderwerpen. Toch bestaan er gemene delers: strips in Afrika reflecteren vaak de politieke realiteit. Bovendien worden ze in veel landen als voorlichtingsmateriaal ingezet.

De redactie van Spirou zag de strip niet zitten, maar Pilote-hoofdredacteur René Goscinny durfde het wel aan: de publicatie van Philémon, de wonderlijke en poëtische serie van Fred. Het had echter niet veel gescheeld of de reeks was vroegtijdig gesneefd. Toen Fred op het idee kwam om de letters van de Atlantische Oceaan als eilanden te gebruiken in een parallel universum was een klassieke strip geboren. Tenminste, in Frankrijk. Philémon verwierf in Nederland slechts in kleine kring faam.

Rob Harren viert feest. Zijn uitgeverij De Boemerang, bekend van Rooie oortjes, bestaat 25 jaar. Volgend jaar mei wordt hij 65 jaar. Dan overweegt hij te stoppen met het uitgeven van strips. Harren kan terugkijken op een rijke carrière. In de jaren 1970-1990 speelde hij een toonaangevende rol in de Nederlandse èn Europese stripmarkt. Daarna bleef hij met zijn producties via De Boemerang uiterst succesvol. Een terugblik vol anekdotes.

Illustrator en striptekenaar Erik Kriek (Amsterdam, 1966) krijgt de Stripschapprijs 2008. Hij is blij verrast, verbaasd eigenlijk. De kwantiteit van zijn oeuvre komt amper boven de driehonderd pagina's. De toekenning van de prijs heeft hem aan het denken gezet. Over zijn strip Gutsman - uit te spreken op z'n Hollands, maar een Engelse uitspraak vindt hij ook goed - en over zijn plaats in de stripwereld.

De afspraak met Luuk Bode (Rotterdam, 1972) is in Rotterdam-Zuid, in een oude school waarin verschillende kunstenaarsateliers zijn gehuisvest. Achter een grondig afgesloten hekwerk en via een stoffig portaal en trappenhuis bevindt zich zijn atelier. Het oogt zoals je dat mag veronderstellen: een tafel vol verfspatten, de muren met wissellijsten behangen, een grote kast met willekeurig opgestapelde papieren, een tweetal kasten vol met de meest uiteenlopende boeken, variërend van Disney en Moebius tot Jeff Koons en de bijbel. Aan een antiek ogend aanrechtje worden snel twee koffiekopjes afgewassen. Op de grond liggen bierflessen. In deze 'vrije' omgeving ontwierp Bode de huisstijl voor De Stripdagen 2008 in Houten. Dit is waar de kunstenaar zichzelf kan zijn.

Daniel Casanave (1963) houdt niet van details. Die vertragen het tekenwerk alleen maar. Een album moet in drie, hooguit vier maanden afgerond zijn. Zijn nieuwste product: het bij uitgeverij Silvester verschenen eerste deel van Crémèr. 'Geen policier noir, maar een policier idiot.'

Literaire strips zijn in. Dat zal wel de reden zijn dat uitgeverij Casterman flink uitpakt met de nieuwe Collectie Kaliber. Maar liefst vier delen werden tegelijkertijd uitgebracht. In deze reeks worden misdaad- of detectiveromans, zoals Casterman ze noemt, in strip verbeeld. De uitgever heeft gekozen voor drie Amerikaanse romans de periode van 1950 tot 1970 en één moderne Franse roman. Allemaal verhalen waarin de donkere kant van het leven belicht wordt.