De auteurstandem van De Rode Ridder, bestaande uit de Antwerpse tekenaar Claus en de Rotterdamse scenarist Martin Lodewijk, loopt als een trein. De verkoopcijfers stijgen jaar na jaar en staan nu op 30.000 exemplaren per deel. Reden genoeg om vijftig jaar De Rode Ridder in Vlaanderen en Nederland uitgebreid te vieren. Claus, geboren op 13 mei 1949 in Wolfsburg als Claus Dieter Scholz, woont samen met zijn trouwe huiskaters Billy en Sammy. Een interview.

Eén van de bekendste Sinterklaasboeken aller tijden is na lange afwezigheid terug in de winkel. Uitgeverij De Meulder, bekend van de inmiddels tweeëntwintig delen tellende rode Paulus-serie, gaat van start met een nieuwe reeks: Gouden Klassiekers van Paulus de boskabouter, waarin de mooiste verhalen van Jean Dulieu een plaats krijgen. Voorlopig staan er zeven delen op stapel, te beginnen met het boek Paulus de hulpsinterklaas, dat tijdens De Stripdagen in Houten werd gepresenteerd.

Na een gestaakte medicijnenstudie gooit Olivier TaDuc (1962) het over een andere boeg. Hij waagt de sprong naar de creatieve sector en besluit striptekenaar te worden. Zoekend naar iets passends besluit hij een Kung Fu-achtige westernserie te scheppen, Chinaman, en te stoppen met twee andere reeksen. Hij vindt er zijn draai mee en begint en passant ook nog aan een kinderstrip: Mon pépé est un fantôme.

Eind jaren 1980 worden argeloze Rotterdammers geconfronteerd met graffiti-schilderingen van een mysterieuze Red Rat. Het is het pseudoniem van Johannes van de Weert, actief in de punk- en skinscene in Rotterdam. De gevestigde maatschappij wordt fanatiek bestreden met schilderijen van Piet, graffiti, het blad Raket en snoeiharde muziek van de Rondos, een punkband die opgericht wordt in de kantine van de kunstacademie te Rotterdam. Een locatie die nog steeds berucht is om de consumptie van enorme hoeveelheden koeken.

Luc Morjaeu (1960) en Peter van Gucht (1963) zijn volgend jaar alweer vijf jaar de nieuwe 'geestelijke vaders' van Suske en Wiske van wijlen Willy Vandersteen. Bovendien vieren Suske en Wiske in 2010 hun 65-jarig bestaan. Daarenboven doet het Limburgs Museum in Venlo tot en met 19 september 2010 mee met een grote expositie. Aanleidingen genoeg om Morjaeu en Van Gucht op te zoeken voor een gesprek.

Kerstochtend 2004. Een buitenhuisje in de bergen. Voor Apostolos Doxiadis (1953, Brisbane, Australië, maar uit Griekse ouders en opgegroeid in Athene) geen 'vrede op aard'. Hij heeft de wekker op vijf uur gezet en leest de eerste helft van zijn ambitieuze, al jaren voortdurende stripproject Logicomix, waarvoor hij het script schreef. Hij staat zichzelf vijf minuten paniek toe en besluit de helft te herschrijven.

Vrijdag 13 november werd in Amsterdam op feestelijke wijze de eerste bundeling van Heinz gepresenteerd. Een week later kon men voor het eerst in de geschiedenis van de striphistorie het lang verwachte Heinzmuseum bezoeken. Nu Het Rijks en Het Stedelijk in Amsterdam dicht zijn is er gelukkig wel Het Heinz. Een idee voor de Kerstvakantie?

Ter gelegenheid van de vertaling van Tamara Drewe bezocht Posy Simmonds Nederland en België. Stripschrift sprak met de in een sjiek visgraatmantelpakje gestoken frêle schrijfster over haar bewerking van een negentiende-eeuwse roman tot een moderne zedenschets in stripvorm.

Een lustrumgewijs overzicht van de geschiedenis van Stripschrift met een omslag van Fokke en Sukke door Reid, Geleijnse en Van Tol.

Een lustrumgewijs overzicht van de geschiedenis van Stripschrift met een omslag van Beestjes door Schwantz.

Wat bij ApocalypseMania niet lukte, lukte wel met Lady S.: een doorbraak naar het grote publiek voor Philippe Aymond (Parijs, 1968). Na twintig jaar ploeteren heeft hij met de Dupuis-serie Lady S. een geheide hit in handen. Het is hoogstwaarschijnlijk een van de laatste stripseries die meesterscenarist Jean van Hamme heeft opgezet. Voor Aymond betekende Lady S. tevens de terugkeer naar de stijl van de klassieke realistische avonturenstrips. Hij vindt niet dat de reeks een aftreksel is van andere series van Van Hamme.

Catawiki.nl is veruit de grootste stripaanbodsite in de Benelux. Dat zegt mede-oprichter René Schoenmakers. Een knappe prestatie voor een website die ruim een jaar geleden als online catalogus voor verzamelaars begon. De verzamelaarssite Catawiki lonkt inmiddels ook naar het buitenland: een Engelse versie is in de maak.

Anno 2010 bestaan er nauwelijks striptijdschriften voor een groot publiek meer. Donald Duck houdt al meer dan een halve eeuw stand, maar verder? Eppo is weer terug, gelukkig, maar niet voor een groot publiek. En er zijn nog wat liefhebbersbladen, uitgegeven door enthousiaste stripmakers en stripfans. Maar het massale stripblad, dat oplagen haalt van 100.000 of meer en bij iedereen wel bekend is, bestaat niet meer. In de jaren 1950 was dit totaal anders. Omdat de mogelijkheden tot vermaak beperkt waren, kregen de striptijdschriften een grote kans. Het stripblad was in die jaren dan ook belangrijk, om verschillende redenen. Ook voor mijzelf, zoals onderstaande tekst duidelijk zal proberen te maken.

Robbedoes Is het oudste van de hier besproken striptijdschriften en tevens het Nederlandstalige stripblad met de langste levensduur ooit: zevenenzestig jaar. Samen met Kuifje vormde Robbedoes de absolute top in de stripbladenwereld van de jaren 1950. Er was geen ander tijdschrift dat zulke goede tekenaars en schrijvers had, en dat gebaseerd was op een zo stevige formule als deze twee bladen. Hoewel er flinke verschillen bestonden tussen Robbedoes en Kuifje, was één ding duidelijk: aan het niveau van deze twee bladen konden andere niet tippen.

Kleine Zondagsvriend was één van de weinige van oorsprong echt Vlaamse striptijdschriften. In de periode dat Kleine Zondagsvriend ontstond, was het enige andere Vlaamse stripblad 't Kapoentje, een paar jaar later gevolgd door Ons Volkske, althans Vlaams in de beginjaren.