Recensies

De omslag van een stripboek behoort een indruk te geven van wat de lezer te wachten staat. Dit is bij De tentoonstelling blijft open tijdens de verbouwingen..., een gagstrip van de Belgen Midam en Clarke, zeker het geval: zowel de titelpagina als de inhoud van de strip vragen om enige intellectuele arbeid. Wie de tekenaar is en wie de scenarist, wordt nergens vermeld. Of zijn deze activiteiten niet te scheiden bij Midam en Clarke? En dan de titel. Wat is eigenlijk de titel? Het blijkt dat De tentoonstelling blijft open tijdens de verbouwingen... de weinig handzame naam is van een nieuwe serie, uitgegeven door Dupuis onder de vlag van de Vrolijke vlucht-collectie. Het eerste deel, waar het hier om gaat, heet Met een bril op je neus. Midam en Clarke gebruiken een aantal running gags, rond thema's als geheugenverlies, autopsie en 'de maffe uitvinder'. Zij scheppen hiermee een eigen humoristisch universum dat door zijn cynisme en galgenhumor vergelijkingen oproept met Andr? Franquins Zwartkijken en dat qua absurdisme soms doet denken aan het werk van Edika en Gotlib. Om de ??n-paginagrappen ten volle te waarderen moet ook vaak wat verder gekeken worden dan de neus lang is. De humor van deze toch vooral voor volwassenen bedoelde strip hapt niet zo heerlijk weg als die van bij voorbeeld Gerrit de Jager of Hein de Kort. Het gaat bij Midam en Clarke om de humor, ook al is die niet altijd even sterk. De tekeningen zijn van ondergeschikt belang. Wat de vorm betreft wordt de running gag erg ver doorgevoerd: alle, maar dan ook alle personages uit deze strip dragen een bril! Deze brillen zijn getekend als witte rondjes, zonder dat er ogen te zien zijn. Mede daardoor doet het tekenwerk denken aan de spotprenttekenaars Yrrah en Stefan Verwey. De tekenstijl is functioneel, semi-realistisch en straalt met zijn summiere achtergronden een bepaalde rust uit. De tekenaar maakt het zich nogal eens gemakkelijk door zes keer hetzelfde plaatje te tekenen, met alleen een andere tekstballon. De pagina-indeling is weinig dynamisch: meestal zes kaders van dezelfde grootte. Het kleurgebruik is smaakvol: de inkleurder gebruikt lichte tinten, maar als de gag het nodig heeft kiest hij voor uitbundiger kleurwerk. Het kan raar lopen. Riep deze uitgave in eerste instantie wrevel bij me op, gaandeweg realiseerde ik me dat er naast het fast food van Gerrit de Jager ook plaats moet zijn voor een eigenzinnig bereide maaltijd, waarbij je wat langer moet kauwen, zodat ook de perifere smaakpapillen bereikt worden. Haute cuisine is het echter nog niet.