Recensies

Egri Bikaver is het derde deel in een reeks van vijf albums van de Luikenaar Bertrand Dehuy, die inmiddels zo'n tien jaar strips maakt onder het pseudoniem Joe G. Pinelli. De vijf albums hebben de overkoepelende titel Pinelli de pikhamer. Wat 'Egri Bikaver' betekent weet ik niet, maar 'pikhamer' is een treffende naam voor een auteur die geobsedeerd is door seks. Behalve dat is Pinelli echter ook intellectueel en kunstenaar. De Pikhamer-serie is daarom ook geen porno, maar een 'ge?rotiseerde autobiografie, waarin de auteur niet alleen zijn amoureuze ontmoetingen met vrouwen beschrijft, maar ook een beeld geeft van het - vaak lege - kunstenaarsbestaan', aldus de uitgever. Pinelli slaagt er inderdaad in om een leeg bestaan te verbeelden en het is, zoals te verwachten, onaantrekkelijk. De pogingen die Pinelli doet om de leegte te vullen met seks en seksuele fantasie?n, omlijst door intellectueel aandoende mono- en dialogen, falen opzichtig. Zijn erotische avonturen zijn dan ook niet opwindend, laat staan bevredigend. De vraag nu is of we Egri Bikaver inderdaad moeten beschouwen als een geslaagde poging om het kunstenaarsbestaan als leeg en onaantrekkelijk voor te stellen. Of is het gewoon het werk van een seksueel gefrustreerde die zijn gebrekkige tekenstijl probeert te compenseren met een pretentieuze, veel te zwaar aangezette schrijfstijl? Ik ben, misschien wel tegen beter weten in, geneigd Pinelli het voordeel van de twijfel te geven en het dus bij de eerste optie te houden. Maar ook dan blijf ik me nog afvragen hoe Pinelli zijn uitgever ervan heeft kunnen overtuigen dat zijn kunstenaarsbestaan, dat behalve leeg en onaantrekkelijk ook volkomen oninteressant is, de aandacht van een lezerspubliek verdiend.