Recensies

Kerstmis is steeds meer tot een feest verworden dat volgens vaste patronen verloopt. Eerste Kerstdag bij de ouders van hem, Tweede Kerstdag bij haar, 's ochtends ter kerke en de rest van de dag nietsdoen tot het avondeten wordt opgediend. En dan, oh wat gezellig, ook nog eens cadeautjes. Het is wat je een feest noemt. Dat 'gedwongen gezellige' karakter dat Kerst steeds meer is gaan krijgen, vormt ook het uitgangspunt voor Tronchets Hoeraland, een ambitieus project in twee delen. In Hoeraland is het elke dag Kerstmis. Punthoeden, serpentines en confetti zijn er verplicht, net als cadeautjes en een goed humeur. Ben je niet vrolijk genoeg, dan kun je worden opgepakt door de Brigade van de Jolige Drammers, die chagrijnen meedogenloos voor het gerecht slepen. Ook ziek zijn is verboden in Hoeraland, niezen in het openbaar kan je zo twintig jaar ziekenhuis opleveren. Zelfs sport is uit den boze, wie een potje wil tennissen, zal dat stiekem moeten doen. En schriftelijk bovendien. Een gekunsteld gegeven? Misschien wel. Dat zal waarschijnlijk ook wel een van de redenen zijn waarom de Fransman Tronchet zo lang gewacht heeft met het uitwerken van het idee dat hij al jaren op de plank had liggen. Het wat gezochte uitgangspunt van Hoeraland levert echter wel een aardig decor op voor een verhaal over goed en slecht. Dat hoofdpersoon Ren? Likopstuck daarbij (min of meer toevallig) in het verzet terecht komt, zal niemand verbazen. Per slot van rekening kent geen enkel repressief systeem tot de verbeelding sprekende vertegenwoordigers, het gezichtspunt van het verbaasde individu dat onversaagd ten strijde trekt tegen de macht is veel aantrekkelijker. Waarom en hoe dat gebeurt, vergeet Tronchet echter helaas te vertellen. In zijn wereld richt het verzet er zich alleen maar op om van kartonnen borden sardines uit blik te kunnen eten. Laten we het er maar op houden dat het een lofrede is op de vrije wil. Gelukkig vergeet Tronchet in zijn opus magnus niet om ook nog gewoon een spannend verhaal te vertellen. Een klassiek liefdesverhaal waarbij de (anti-)held alles in het werk stelt om zijn geliefde te redden uit de handen van de vijand. En dat levert enkele hachelijke momenten op, naast enkele komische en vertederende. Hoewel de tekenvaardigheid van Tronchet niet altijd evenzeer overtuigt, is zijn cameravoering prachtig, net als het kleurgebruik. Dit, gecombineerd met het voortvarend gebrachte verhaal levert een nieuw hoogtepunt op in de nu al vrij omvangrijke Vrije vlucht-reeks. Het stukje holle maatschappijkritiek, waar zelfs Youp van 't Hek zich voor zou schamen, nemen we daarbij graag voor lief.