Recensies

In zijn overzichtelijke (want bescheiden) oeuvre geeft Fran?ois Bourgeon op twee?rlei manieren invulling aan de 'volwassenenstrip'. Enerzijds doet hij dat door zijn albums vol te stoppen met grafische en verhaaltechnische nuances die de ontwikkelde liefhebber er pas uithaalt na veel gepuzzel en het raadplegen van naslagwerken. Anderzijds werkt hij aan de volwassen status van zijn strips door ze vol te stoppen met erotiek en seks. Want laten we wel wezen: hoe verheven de connaisseurs ook over het werk van Bourgeon mogen spreken, stilletjes verlekkeren ze zich evenzeer aan de botergeile vrouwen die de Fransman doorgaans op papier weet te zetten. Cyann Olsimar is er zo eentje. Als dochter van de wereldleider van de planeet Ohl is ze aanvankelijk meer ge?nteresseerd in het turven van haar minnaars dan in staatszaken. Pa stuurt haar echter naar de planeet Ilo om de remedie te vinden voor de dodelijke purperkoortsen die haar eigen planeet teisteren. Aldus maakten we in 1993 kennis met Cyann in De bron en de sonde, het eerste deel van het tweeluik De cyclus van Cyann. Vier jaar heeft Bourgeon (conceptueel bijgestaan door Lacroix) nodig gehad om het vervolg te produceren: Zes seizoenen op Ilo. Het album blijkt de moeite van het wachten waard te zijn geweest, want waar deel ??n hoofdzakelijk bedoeld was om kennis te maken met de hoofdpersonen en de fictieve wereld van Ohl, ontrolt zich in het tweede deel dan eindelijk het spannende verhaal waar we als lezers op hebben zitten wachten. De zoektocht naar het tegengif wordt van alle kanten bemoeilijkt. Het klimaat op Ilo werkt niet mee en bovendien blijkt niet iedereen van het onderzoeksteam even betrouwbaar. De ontknoping is niet verrassend, maar zet de hele geschiedenis wel in een helder perspectief. Wie zich als lezer het hoofd brak over onduidelijkheden uit het eerste deel, krijgt in Zes seizoenen op Ilo de antwoorden op zijn vragen. Toch moet worden opgemerkt dat het vooral de tekeningen zijn die dit tweeluik de moeite waard hebben gemaakt. Bourgeon is een magistraal graficus die over een ontembare fantasie beschikt. De sneeuwlandschappen, oerwouden en vulkaangebieden van de planeet Ilo zijn een lust voor het oog. Dat geldt gewoontegetrouw ook voor Bourgeons schaarsgeklede vrouwen. Aan de lopende band ontkleedt men zich en wordt er in de marge van het verhaal gecopuleerd. Zolang we onszelf echter blijven wijsmaken dat de auteur hiermee een visie wil geven op de oerdriften van de mensheid, is er niks aan de hand.