Recensies

Alexandro Jodorowsky is een broodschrijver die, als de sterren gunstig staan, in staat is een mager gegeven uit te bouwen tot een magistrale vertelling. In het Nederlands taalgebied is hij vooral bekend als de scenarist van series als Alef Thau, John Difool en De blanke lama. Hij voelt zich vooral thuis in de genres sciencefiction en fantasy. Voor voorliggend stripalbum heeft hij zich laten inspireren door de armoede, de uitbuiting en de politieke onbetrouwbaarheid van systemen in Midden- en Zuid Amerika. Voor de tekeningen is George Bess ingehuurd. Met hem werkte hij samen voor de albumreeks De blanke lama. De gebeurtenissen in De rat van de straat zijn gesitueerd in een nabije toekomst, waarin de verhoudingen tussen armoede en welgesteldheid nog verder zijn scheefgetrokken. De plattelandsbevolking nagelt een man aan het kruis. Deze man wil op die bizarre wijze getuigen van zijn schuld tegenover de wereld. In wat zijn laatste ogenblikken op dit ondermaanse schijnen te zijn blikt hij terug op zijn jeugd. Zijn moeder heeft hem te vondeling gelegd, omdat hij een lichamelijke afwijking heeft. Hij is getooid met een staart! Een travestiet, die de kost verdiend als prostitu?, neemt het ventje op. Als deze beschermengel door zelfmoord uit beeld verdwijnt, moet de jongen in het harde milieu zien te overleven. Dat lukt door in gevechten steeds iets gehaaider en gemener te zijn dan zijn antagonisten. Na zich met een list definitief te hebben ontdaan van zijn misdadige kompanen, weet hij een baantje te bemachtigen als lijfwacht en huurmoordenaar van een regeringsfunctionaris. Een spoor van bloed trekt door dit stripalbum. Was Jodorowsky voorheen nog wel eens mild over de mensheid, in dit album is alle vernis weggepoetst. Vol cynisme schetst hij een hopeloos verloren maatschappij. Excessief geweld is aan de orde van de dag. Ondanks de walging die de lezer zal bekruipen bij het ondergaan van dit album is het een intrigerend gegeven. De mens blijft een roofdier, dat zijn soortgenoten zonder pardon over de kling jaagt. De tekeningen sluiten naadloos aan bij de teksten. Bess maakt graag en vakkundig gebruik van afwijkende kaders. Het schouwspel verkrijgt daardoor een extra dimensie.