Recensies

De serie Elfquest loopt al vele jaren en heeft inmiddels een grote schare van trouwe aanhangers. In de reeks De verborgen jaren vertellen Richard & Wendy Pini de verhalen die niet in de hoofdreeks geplaatst kunnen worden omdat de personages en gebeurtenissen niet in de chronologie passen. De hoofdreeks concentreert zich veelal op de belevenissen van de Wolfrijders. Gotara?s offer, het eerste verhaal in deze nieuwe reeks, gaat over de geboorte van Hemelwijs. De zwangere Hoogoog wordt Op een dag gekidnapt door twee mensen die hiermee goede sier willen maken bij hun stam. Als de twee jonge krijgers ontdekken hoe de stamoudsten Hoogoog behandelen, krijgen zij berouw en proberen zij haar in veiligheid te brengen. Tijdens hun vlucht bevalt Hoogoog van Hemelwijs. Hoogoog overleeft dit niet maar het kind is gezond en wordt door de krijgers naar de elfen gebracht. Jaren later ziet Hemelwijs een krijger die het amulet van zijn moeder draagt. Het tweede album - Het wolvenwoud - gaat over de wolf Slagpoot die zijn hoge plaats in de roedel verliest. De wolf verlaat gedesillusioneerd de roedel. Zijn geestverwant, de elf Sterkeboog, vreest het ergste voor de wolf en gaat naar hem op zoek. Samen moeten ze veel gevaren en vooral zichzelf overwinnen. Auteurs die een langlopende reeks respecteren, worden al snel verleid tot het maken van een spin-off. Vaak gebeurt dat onder druk van een uitgever, soms ook omdat de auteurs op die manier ongepubliceerd materiaal kwijt kunnen dat verhaaltechnisch of kwalitatief niet past binnen de oorspronkelijke reeks. Het laatste lijkt sterk het geval bij de Elfquest-serie De verborgen jaren. Het eerste verhaal ziet er nog wel aardig uit maar Het wolvenwoud wekt de indruk gemaakt te zijn onder het motto 'lange halen, snel thuis'. De Pini's geven normaliter ook de gedachten van de elfen in de tekst weer maar van de 28 pagina's in dit album bestaan er achttien louter uit tekeningen. Nu hoeft dat op zich geen enkel bezwaar te zijn maar het versterkt mijn vermoeden dat een deadline gehaald moest worden en dat het doel de middelen heiligde. Zelfs als ik deze strip zou lenen bij de plaatselijke openbare bibliotheek, zou ik mij bekocht voelen. Ongetwijfeld zullen veel Elfquest-adepten deze verhalen verslinden en de albums met twee of drie extra sterren waarderen, maar ik word er niet vrolijk van.