Recensies

Jos Collignon is een cartoonist met een scherp oog voor verborgen agenda's. In De Volkskrant, maar ook in tijdschriften verschijnen zijn vaak harde cartoons. Collignon weet de dubbele moraal van politici bloot te leggen en kiest altijd de kant van de zwaksten. Sinds 1993 is Collignon ook striptekenaar. Na lang aandringen van de redactie overwon hij zijn twijfels en begon in FNV Magazine een zes-plaatjes-kleurenstrip. Een selectie daarvan is nu gebundeld in Maar daarom niet getreurd. De strip kreeg in eerste instantie de titel E.B. Elco Brinkman: de gedoodverfde nieuwe CDA-premier was ijdel, publiciteitsgeil en voor politiek tekenaars een dankbaar 'slachtoffer'. De schilderijtjes van zijn vrouw Janneke bleken echter in CDA-kring populairder dan de opvattingen van Elco en E.B. werd onverwacht snel v/h E.B. Collignon was zijn onderwerp kwijt en Enneus Heerma was te kleurloos om de rol van hoofdfiguur in een terugkerende strip te vervullen. Frits Bolkestein figureert sindsdien regelmatig in de strip, maar elke keer weer wijzen op 's mans twijfelachtige voorkeuren voor onderbuikgevoelens gaat vervelen. Er kwam een nieuwe held: Dirk, voorzitter van de CD-jongeren. 'Fol=Fol' luidt zijn levensfilosofie. Die essentie van het CD-programma liet hij ook op zijn kaalgeschoren achterhoofd tatoe?ren. Dirk is een dankbare boksbal, een simpele schlemiel die openlijk voor zijn racisme uitkomt, maar ook vaak klappen krijgt. Turkenrammen aan de Bosporus blijkt bij voorbeeld niet zonder risico. 'Er waren wel een beetje onwijs veel Turken daar'. Dirk heeft echter een klein hartje. Op nieuwjaarsavond neemt hij zich voor geen mensen meer in elkaar te zullen rammen: 'dus alleen buitenlanders, homo's en Ajax-supporters'. Dirk, een gabber en Feyenoordsupporter schijnt onder de lezers van FNV Magazine een grote populariteit te genieten. 'Zijn avonturen sieren inmiddels de prikborden van menig kantoor in Nederland', schrijft Bas Linders, hoofdredacteur van FNV Magazine in zijn voorwoord bij Maar daarom niet getreurd. Waarom dat zo is moet FNV Magazine maar zien te achterhalen. Soms gaan figuren onbedoeld een eigen leven leiden. De Tegenpartij van Jansen en Van Es - van Van Kooten & De Bie - is daarvan een bekend voorbeeld. Naast Dirk gebruikt Collignon vaak de karikatuur van de vadsige, sigaarrokende industrieel, die alles privatiseert en te gelde maakt. Collignon stoort zich ook aan het a-sociale gedrag van 'de Nederlander', het vertrappen van natuur en van mensen die toevallig elders zijn geboren. In zijn geheel geeft de bundel een raak beeld van Nederland en zijn bewoners aan het eind van deze eeuw. Niet iets om vrolijk van te worden, maar wel om te lachen. Gruwelijk treffend is de strip waarin Nijntje en Bruintje Beer samen met hun vader naar de tv met geweldchip kijken. Heel herkenbaar, net als het tenenkrommende taalgebruik van Dick Bruna. Collignon veegt de vloer aan met politici maar houdt de doorsneeburger ook een spiegel voor. Via de mobiele telefoon je brood bij de bakker bestellen lijkt nu nog ondenkbaar, maar of het dat morgen nog is?