Recensies

De Disney-tekenfilm The Black Cauldron (1985) is een film waarvan de Disney-studio's het bestaan het liefst ontkennen: de film kende sinds 1985 geen enkele bioscooprelease meer en plannen om de film op video uit te brengen zijn door de filmmaatschappij systematisch in de ijskast gestopt. De video-versie is nu in Engeland op beperkte schaal in roulatie gebracht, maar deze super-widescreen-film (oorspronkelijk gedraaid op een beeldformaat van 70 mm, beeldverhouding 1:2,35) is in een onbevredigende full-version (verhouding 1:1,33) op video gekwakt. Disney's belofte om de film in z'n volle glorie als breedbeeldeditie uit te brengen, werd enkele weken na de Engelse release om onduidelijke redenen 'gecanceled'. Een film die 'geboycot' wordt door het moederbedrijf, daar moet wel heel wat mee aan de hand zijn... Begin jaren tachtig waren de Disney-studio's wanhopig op zoek naar een manier om hun tekenfilmafdeling nieuw leven in te blazen: Disney kampte met een 'Bambi-imago' en het publiek haalde z'n schouders op voor tamme muizenreddertjes en slaapverwekkende honden- en vossenverhalen. De markt voor bioscoop-tekenfilms leek ten dode opgeschreven. Om een groter publiek aan te spreken werden de geanimeerde knuffelbeestjes en hunkerende prinsesjes in de ban gedaan en besloot men de verhaalthema's en de animatie te 'upgraden'. Men koos voor de verfilming van een Welsche legende van de schrijver Lloyd Alexander: een mix tussen Tolkiens In de ban van de ring en de verhalen van Koning Arthur, gegoten in een sausje van sword and sorcery. De productie van de film nam enkele jaren in beslag, lag af en toe stil, en werd ook nog het slachtoffer van management-verschuivingen, creatieve meningsverschillen en een tekort aan know-how van de flink uitgedunde creatieve staf. The Black Cauldron werd, naarmate de premi?re dichterbij kwam, volgestopt met technische snufjes en special effects, waarvan de poging om in de bioscoopzaal een heus hologram te projecteren wel de meest ambitieuze was. Dit grapje bleek technisch onhaalbaar, de film flopte jammerlijk aan de kassa en ging vervolgens de boekhouding in voor de duurste Disneytekenfilm aller tijden: de gespendeerde veertig miljoen dollar (een budget dat een garantie moest zijn voor een succesvolle film), waren inmiddels weggegooid geld. Wie de film twaalf jaar na dato bekijkt, ziet een tekenfilm met een uitermate zwak verhaal, onge?nspireerde muziek, vlakke animatie en oninteressante personages. De enige traktatie die de film biedt, zijn de knappe speciale effecten (veel rook, vuur en zwaveldampen) en het overheersende gevoel dat nog niet zo lang geleden de Disney-studio's barstten van de goede bedoelingen. Met die kennis in het achterhoofd is The Black Cauldron toch nog een interessante film, zeker voor die mensen die van mening zijn dat het upgraden van Disneyfilms wel iets anders had mogen zijn dan de huidige uitgemolken, formulematige musical-klonen. Bovendien kunnen jonge vaders en moeders bij The Black Cauldron zich een gang naar de McDonald's besparen: er zijn geen plannen voor een Black Cauldron-Happy Meal...