Recensies

De makers van de serie Bitume koesteren waarschijnlijk een zekere fascinatie voor asfalt. De eerste twee delen De redder van La Linea en De snelweg van het verdriet zijn namelijk twee afzonderlijke verhalen met ??n overheersend gemeenschappelijk kenmerk. Ze spelen zich af in een afgesloten gemeenschap rond een snelweg. Verder zijn beide verhalen gesitueerd op het Amerikaanse continent. De redder van La Linea in Zuid Amerika en De snelweg van het verdriet in de Verenigde Staten. De Zuidamerikaanse snelweg is getiteld La Linea, de Noord-Amerikaanse Route 66. In De redder van La Linea worden de blinde Camilo en zijn ouders in hun auto naast de snelweg La Linea overvallen door een handjevol tot de tanden bewapende straatjochies op zeepkisten. Camilo's ouders worden zonder pardon om het leven gebracht, maar Camilo blijft gespaard. Hij wordt Camilo gered door de garagehouder Chivo Alvarez, de zogeheten 'redder van La Linea', omdat hij met zijn sleepwagen de auto's van beroofde mensen van de plek des onheils verwijdert en ook de veelal rijke inzittenden in veiligheid brengen, die hem doorgaans vorstelijk belonen. Maar Camilo ontdekt dat de vork toch anders in de steel zit. De snelweg van het verdriet vertelt het verhaal van de jonge Norma, wonende bij haar ouders in hun motel in het gat Catoosa aan de snelweg Route 66. Op een dag verschijnt er een jongen, Buzz genaamd, die een plek in het motel inneemt en er zijn vakantie doorbrengt. Norma en Buzz worden verliefd op elkaar en maken trouwplannen. Buzz rijdt weg over de Route 66, op weg naar zijn ouders, maar keert nooit terug. Uiteindelijk ontdekt een bijbelverkoper de reden van zijn vertrek. De eerste twee delen van Bitume zijn sfeervol. De verhalen van Michel Constant zijn goed uitgewerkt. Echter, Michel Vandams tekenstijl is erg netjes en de inkleuring conventioneel, wat het bijzondere van de verhalen enigszins maskeert.