Recensies

Het vervolg op Avontuur zonder helden werd al jaren geleden aangekondigd. Twintig jaar later zou het gaan heten en bij de verschijning ervan blijkt dit ook te kloppen. Uitgeverij Lombard wil ons daarbij doen geloven dat het vervolgverhaal zich ook daadwerkelijk twee decennia later afspeelt. Volgens de inleiding in het album stortte de Boeing 707 van Corair, de nationale luchtvaartmaatschappij van Coruguay, in Avontuur zonder helden op 23 april 1977 neer in het hart van het meest ondoordringbare gedeelte van het Amazonewoud. Wie dat eerste album er nog eens op naslaat, leest in het logboek van de steward dat het vliegtuig in de nacht van 20 op 21 april 1974 is neergestort. We hebben hier dus te maken met een staaltje van ordinaire fictieve geschiedvervalsing. Kennelijk had Twintig jaar later in 1994 moeten verschijnen, maar is het Dany en Jean van Hamme niet gelukt het verhaal op tijd af te krijgen. Publicitaire belangen steken hoogstwaarschijnlijk achter het besluit om net te doen alsof er twintig jaar tussen de verhalen zit, en dat die fictieve tijd ook overeenkomt met de echte tijd. Een vreemde gang van zaken. Avontuur zonder helden is inmiddels een klassieker geworden. Het verhaal over de vliegtuigramp en de moeizame pogingen van de overlevenden om uit het oerwoud te komen was spannend en geloofwaardig en liet veel aan de verbeelding over. Dat gaat helaas niet voor het vervolg op. Hoewel Twintig jaar later spannend is -laat dat maar aan Van Hamme over - en Dany weer voor pakkend tekenwerk heeft gezorgd, is het niet meer dan een ordinaire thriller. De hoofdrol is weggelegd voor Laurent Draillac, de inmiddels volwassen geworden jongen die in Avontuur zonder helden het plan voor de ballon bedacht waarmee de overlevenden uit het oerwoud konden ontsnappen. Hij wordt -na een in sc?ne gezette moord - door de Franse en Isra?lische inlichtingendienst ontvoerd. Zij vertellen hem dat de overlevenden van de ramp ??n voor ??n om het leven worden gebracht. De reden is - denken zij - dat er bij het vliegtuig een dossier moet liggen waarmee een vooraanstaande Oostenrijker als nazi kan worden ontmaskerd. Niemand heeft het vliegtuig tot op heden weten te lokaliseren (alsof er vandaag de dag geen moderne opsporingstechnologi?n bestaan) en de Oostenrijker is bang dat de Isra?lische geheime dienst met behulp van de overlevenden de plek weet te vinden. De dienst heeft zijn hoop op Draillac gevestigd om het vliegtuig terug te vinden. Wat dan volgt is een ingewikkeld avontuur waarbij Draillac allerlei vroegere bekenden weer tegenkomt: Maria, Rafalowski, Willemsen, Tan Sek Toh, Benitez ... hij bezoekt zelfs het graf van James Gray, de acteur die zich in Avontuur zonder helden had opgeofferd en daarna, volgens dit tweede deel, door een Indianenstam blijkt te zijn gevonden. Vooral dit laatste punt is zeer storend en doet afbreuk aan het dramatische einde van Avontuur zonder helden. Het geeft ook weer waar het fout gaat met Twintig jaar later. Het is eigenlijk helemaal niet leuk te lezen hoe het de overlevenden al die tijd is vergaan. Het sterke punt van Avontuur zonder helden was dat het om een groep stervelingen ging die samen moesten overleven waarbij de meest uiteenlopende menselijke eigenschappen naar voren kwamen. Twintig jaar later is een strip waarbij het avontuur voorop staat en waarvoor de hoofdrolspelers van twintig jaar geleden zijn gebruikt. Niet echt een uitgangspunt om ooit een cultstatus te kunnen verwerven.