Recensies

Met Toy Story introduceerden de Disney-studio's een nieuwe dimensie in de wereld van de tekenfilm. Door gebruik te maken van computertechnieken kon voor het eerst een tekenfilm worden gemaakt, waarin de personages diepte hebben gekregen. Ik bedoel dat niet figuurlijk, maar in dit geval letterlijk. Toy Story is de eerste animatiefilm die volledig met de computer werd gemaakt. De techniek die werd gebruikt om de figuren een driedimensionaal uiterlijk te geven is verbluffend. In navolging van klassiekers als De notenkraker en Pinokkio werd een verhaal gemaakt, waarin speelgoedobjecten de hoofdrollen spelen. Woody, een speelgoedcowboy, leidt een rustig leven op de kamer van een klein jongetje, totdat dit jongetje en nieuw stuk speelgoed krijgt: Buzz Lightyear. Buzz is en astronaut met allerlei leuke gadgets en een veel geavanceerder stuk speelgoed dan de eenvoudige, slungelige cowboy. Het jongetje kijkt niet meer naar de cowboy om. Woody en Buzz Lightyear worden rivalen. Maar Buzz is een lieverdje vergeleken bij de akelige buurjongen van de familie waar Buzz en Woody 'leven'. Dit ventje voert akelige experimenten uit met zijn speelgoed, hij bindt er rotjes aan vast, laat het onder een vergrootglas smelten of hij koppelt een spinnenlijf aan een poppenkop met als resultaat de monsterlijke Baby Face. De sc?nes waarin dit jongetje en zijn speelgoed voorkomen doen op hun beste momenten denken aan Tim Burtons The Nightmare Before Christmas. Spectaculaire computeranimatietechnieken zijn niet voldoende om van een tekenfilm een goede tekenfilm te maken, maar Toy Story is zeer de moeite waard. Het is een echte Disneyfilm geworden met een vrij eenvoudige plot, waaromheen een aaneenschakeling van grappen, dwaze actie en liedjes is opgebouwd. En dat heeft een leuke film opgeleverd voor jong en oud.