Het einde is in zicht! Al twaalf jaar tergt Régis Loisel zijn lezers met zijn uiterst trage verschijningsfrequentie en eindelijk staat het slot aangekondigd. Maar ja, ook dit album heeft jaren op zich laten wachten en wie weet hoe lang de stripmaker nog nodig heeft voor het zesde en laatste deel? Wellicht is deze lange productietijd de prijs die de liefhebber moet betalen voor een hoogstaande reeks als Peter Pan, want creativiteit en vakmanschap laten zich nou eenmaal niet dwingen. Dit album biedt net als de rest van de reeks veel sterke eigenschappen; het betoverende tekenwerk dat fantasierijk allerlei sprookjesfiguren tot leven wekt, de uitgesproken karakters en het geraffineerde plot dat ondanks de zijlijnen de lezer geen moment verwart. Toch weet deze aflevering nog meer te boeien dan de andere delen en de oorzaak ligt in Loisels uitwerking van een van de fraaiste booswichten die de menselijke fantasie heeft voortgebracht: Kapitein Haak. Met opgeven haak, een verbeten grimas en een stel priemende ogen geeft hij vanaf de cover zijn lezerspubliek een intimiderende blik. Maar wie heel goed kijkt ziet achter die agressie een allesverterende angst die Haak eerder zielig dan gevaarlijk maakt. In dit album maken we kennis met het diepste van zijn ziel. We zien hem in een zenuwslopende vlucht voor de bewaker (een gigantische krokodil) waarin de piraat alle scherpe kantjes van zijn karakter lijkt te verliezen. En allerbelangrijkst; eindelijk blijkt wie hij is en wie Peter Pan is. Die gedachte maakt de schurk nog angstiger dan hij was tijdens de vlucht voor de krokodil!