Recensies

Deze in zwart/wit getekende strip gaat over Francine en Katchoo. Zij zijn vriendinnen die samen een etage delen. Het verhaal gaat voornamelijk over Francine met haar verschillende (ongelukkige relaties) met mannen, waarbij Katchoo zich steeds zeer jaloers gedraagt. Je komt niet veel te weten over de hoofdpersonen. Francine, lief en zachtaardig (dom) zit met ene Eddie opgescheept, het prototype van de domme macho die de hele tijd zijn *** achternaloopt en Katchoo kan (uit jaloezie?) ongekend gewelddadig zijn en beschikt dan ineens over een anti-tankwapen. Dan is er nog David, een 'zachte' jongen die op Katchoo verliefd is geworden en in het verhaal betrokken wordt. De tekenaar Terry Moore heeft er in Amerika onder andere de Eisner Award (prijs voor het beste vervolgverhaal door de comicindustrie) voor ontvangen. De strip is getekend in een zeer uitbundige stijl, waarbij de grootte van de afbeeldingen steeds verschilt, dan weer paginagroot, dan weer tien afbeeldingen op een bladzijde wat het geheel tot een afwisselende strip maakt. Bovendien zijn de gezichtsuitdrukkingen zo expressief getekend dat woorden soms overbodig zijn. De titel is afgeleid van een toneelstuk waarin Francine een rol speelde op Puncture High School tien jaar geleden: 'Dat we zonder liefde nooit meer dan vreemdelingen in het paradijs zullen zijn'. Katchoo zat bij haar op school. In deze bundel zijn drie avonturen van Francine en Katchoo opgenomen. Maar, het verhaal is volstrekt onbegrijpelijk. Na drie pogingen en na het lezen van een Engelstalige versie (is het soms slecht vertaald?) toch een aantal conclusies. Het lijkt erg op de strips van de serie Ivanovs Beeldromans uit de jaren '70: ongelukkige liefdes en jaloerse vriendinnen en intriges met alle emoties die erbij horen; hoewel Vreemdelingen in het paradijs wel veel volwassener is en niet bedoeld lijkt voor meisjes in de puberleeftijd. Is het eigenlijk wel voor meisjes bedoeld? De strip zit vol flauwigheden en de uitbarstingen van Katchoo zijn niet grappig. Alle stereotypen en gemeenplaatsen over mannen en vrouwen die je maar kan verzinnen zitten in het verhaal en deze zorgen ervoor dat het verhaal nergens verrassend is (zoals bij voorbeeld de geile buurman met zijn vrouw die er als sloof uitziet in tegenstelling tot Francine en Katchoo met hun superfiguren). Bovendien is de verhaallijn soms zo onduidelijk dat je opnieuw moet lezen, maar dat kan aan de vertaling liggen. Dit is deel 1, maar het wekt geen verlangen op naar deel 2.