Recensies

De serie Dixie Road gaat over de familie Jones, die bestaat uit Jonas (vader), Nadine (moeder) en Dixie (dochter). Deze familie is op de vlucht voor de politie en de privémilities in het broeierige zuiden van het Amerika in de jaren 30. Mr. Jones heeft in deel 1 een bank overvallen, er zijn her en der wat doden gevallen waarvan de hele familie wordt verdacht, en een detective, Keena, zit achter Mrs. Jones aan wier eigen naam Mrs. Vreeland is. Bovendien is er nog een nietsontziende huurmoordenaar, Ernest Pike, achter hen aangestuurd. Dit alles tegen een achtergrond van stakingen, sociale ongelijkheid, rassenhaat en grote armoede. In deel 4 komt alles bij elkaar. Dixie, Nadine en Jonas verblijven in kamp Silver Creek. Jonas is gewond door een vechtpartij (in deel 3) en ze willen wat rust. Maar de arbeiders daar dreigen te gaan staken omdat ze vinden dat ze slecht worden behandeld. Wanneer de arbeiders dronken worden gevoerd door Kid, een vriendje van Dixie die hen tegen de regels in alcohol verkoopt, loopt de situatie volledig uit de hand. De dronken arbeiders plunderen de magazijnen van het kamp en steken ze in brand. Voor de bazen is dit het teken om de milities hard te laten ingrijpen, waarop er een complete chaos ontstaat waarin iedereen probeert aan het geweld te ontkomen. Tegelijkertijd heeft Ernest Pike een ontmoeting geregeld met de Jones, en heeft Keena ook de Jones ontdekt... Met Dixie Road 4 wordt de eerste cyclus (informatie van de uitgever) van Dixie Road afgesloten. Scenarist Jean Dufaux (van onder andere Jessica Blandy) en H. Labiano hebben samen een mooie reeks gemaakt. Het is een spannend verhaal dat nergens ongeloofwaardig wordt en waarbij het wisselende perspectief in de tekeningen en het prachtige kleurgebruik (door M.P. Alluard, van onder andere Largo Winch) de tekst bijzonder goed ondersteunen. Door het verhaal vanuit het perspectief van Dixie te vertellen, komen er ook andere zaken aan bod behalve de crisis. Het is tevens het verhaal van een meisje in de puberteit die opgroeit in een moeilijke gezinssituatie, en soms ervan droomt daarvan bevrijd te worden. Ze heet Dixie Road omdat ze steeds onderweg is en de weg als haar bondgenoot beschouwd. Aan het slot van deel 4 is Dixie volwassen geworden: 'Ik heet Dixie. Ik heb een land doorkruist waar geweld en waanzin aan de orde van de dag waren, maar ik heb geleerd nooit de hoop te verliezen...'. Het wachten is op de volgende cyclus.