Recensies

Een herberg, ergens in het Tsjechische gebergte. Een reiziger valt hier 's avonds binnen. Een fotograaf, reizend met z'n rode rugzak. Overal waar hij komt maakt hij foto's, waarbij hij op elke foto de rode rugzak wil laten zien. Eenmaal aan de bar gezeten raakt de reiziger gefascineerd door een jonge vrouw, Laura, de dochter van de waardin. Zij speelt schijnbaar gedachteloos met een doosje met een zestal sigaretten, allen voorzien van een korte tekst. De woorden op de zes sigaretten tezamen vormen het begin van een gedicht van Tristan Corbière: Petit mort pour rire. De reiziger vult de tekst van het gedicht aan. Hierop raken de twee in gesprek en Laura vertelt in een lange nacht het verhaal van de sigaretten. Denis Lapière voert ons in Blauwe rook mee in het leven van Laura, een moedige maar kwetsbare jonge vrouw. We leren haar gedachten en emoties kennen en zien haar opgroeien in een bestaan dat niet altijd even prettig genoemd kan worden. Blauwe rook is een meeslepend verhaal over leven en lijden en liefde en lijden, met als decor het Tsjechië van vóór en na de 'Wende'. Aan het eind van het album verrast Lapière de lezer nog met 'het dossier', waarin hij vertelt over de samenwerking met Ruben Pellejero en een en ander uitlegt over de totstandkoming van het verhaal. De stijl van Pellejero heeft op mij helaas een tweeledige uitwerking. De illustraties zijn eigenlijk alleszins de moeite waard. Hij weet gezichtsuitdrukking en emotie van de personages raak neer te zetten en door de sfeervolle tekening van het Tsjechische land waan ik me af en toe weer terug in die prachtige omgeving. Daarbij komt dat het kleurgebruik stemmig, maar absoluut functioneel is. Toch moet ik, als ik de forse lijnvoering van de tekeningen zie, onwillekeurig denken aan een kleurboek. Dit is absoluut mijn probleem en ik raad de lezer dan ook aan zich hierdoor zeker niet te laten weerhouden een blik te werpen in Blauwe rook.