Met het debuutalbum van scenarist J. Diaz Canales en tekenaar Juanjo Guarnido begint een reeks, die ik graag wil blijven lezen en bekijken. Vanwege het scenario, de tekeningen en de kleur. Het scenario van Diaz Canales evenaart de krachtig kille, ogenschijnlijk ongecompliceerde vertellingen van de klassieke detective van de jaren dertig. Een basaal gegeven: moord. Een liefdesverleden waarin het eenzijdige verlangen nog smeult. Een plot dat van meet af aan open ligt en sneller is verteld dan een bourbon is ingeschonken. Een verhaal dat de werkelijkheid slechts nodig heeft als vehikel om het miasmatische binnenste van de hoofdpersonen, de nare bijsmaak van het leven tot grootse uitdrukking te brengen. Die hoofdpersonen zijn John Blacksad, de katachtige detective in regenjas die ooit een 'beschaafd wezen' was maar wiens levenswandel nauwelijks nog door geweten wordt gestuurd; en Smirnov, de herdershondachtige politiecommissaris die zegt uit naïviteit de misdaad te bestrijden, desnoods - zo blijkt -ten koste van een gerust geweten. Bewust schrijf ik kat- en hondachtige, want in deze inktzwarte fabel krijgen met name de hoofdpersonen een wel heel menselijk aanschijn. Dat is bijzonder knap gedaan. Blijft, bij voorbeeld, inspecteur Canardo hoe dan ook een eend, het menselijke in Blacksad is het dierlijke in de mens. De filmische tekeningen van Guarnido zijn bovendien prachtig, niet alleen vanwege het detail, de dynamiek en de 'decors', maar vooral omdat de perspectieven, het gebruik van 'kleurfilters', de cuts en de pagina-opbouw zo schitterend bijdragen aan de ademtocht van het verhaal. Kortom, de beelden en de tekst (overigens in een goede kale vertaling) vloeien tezamen in het Tardiaans universum waarin 'geen hond of kat' de sleutel tot de hemel bezit. Deze eenheid wordt geaccentueerd door de kleuren die in Blacksad zijn gebruikt. Hanteert Jacques Tardi, bij voorbeeld, harde en soms tegenstellende kleuren om wrangheid, twijfel en bevreemding in zijn verhalen te brengen, Guarnido bereikt eenzelfde effect met een sfeervol gamma van grijstinten, warme pastellen en een intrigerend gebruik van lichtval en schaduw. Hij tekent en kleurt de sfeer van het verhaal. De lezer kan geen kant meer op.