Recensies

Zwarte verlangens is het vijfde deel in de serie rond getormenteerde ziel Névé en meteen ook het laatste in de reeks. Zonde, want Névé was (of is) een goeie reeks. Een reeks ook die vaak wordt vergeleken met Bernard Cosey's Jonathan en dat hoeft geen verwondering te wekken. Jonathan is immers hét referentiepunt voor de poëtische strip, zoals die steevast genoemd wordt, bevolkt door lieden die voortdurend in gedachten verzonken zijn en waarin actie plaats moet ruimen voor een introspectie in des mensen ziel. Dat is niet anders in deze Zwarte verlangens (de slimmeriken onder ons merken meteen op dat Zwarte verlangens toch maar een rare titel is voor een strip die zich voor een groot deel op besneeuwde bergtoppen afspeelt). Het verhaal - 'berggeit' Névé die als gids optreedt voor een kwintet would-be alpinisten - is duidelijk ondergeschikt gemaakt aan de uitwerking van de uiteenlopende karakters van de personages en hun gevoelens. Névé zelf wordt door het overwegend jeugdige gezelschap teruggevoerd naar de tijd waarin hij als prille twintiger zelf met amoureuze beslommeringen en twijfels af te rekenen had. Niet dat Névé het nu allemaal uitgedokterd weet. Hij heeft wel een job en een vriendin, maar een verloren gegane liefde blijft haar schaduw werpen op Névé's innerlijke huishouding. Gaandeweg ontwikkelen zich bij Névé bepaalde gevoelens voor een van de mannelijke specimen uit het gezelschap. Goed, ik heb nu eigenlijk wel de inhoud van het boek uit de doeken gedaan, maar laat dat de pret niet bederven. Let gewoon op de manier waarop scenarist Dieter (Patje van het Groenewoud, Labyrinten, Noord-Zuid) de - jawel - spanning tot het einde vast te houden en op het fraaie tekenwerk van Emmanuel Lepage (De gezant). Wereldschokkende grafische vernieuwingen moet je niet verwachten. Lepage levert gewoon sfeervolle en vooral natuurlijke tekeningen af. Let op de details en dan zie je dat de bewegingen en handelingen van de personages gewoon kloppen. Névé zal de stripwereld niet op zijn kop zetten - daarvoor zijn verhaal en tekeningen wellicht te klassiek - maar is wel een hele knappe en gevoelige strip die zich beweegt in het emotionele labyrint waarin jonge volwassenen wel eens plegen te verdwalen.