Recensies

Laten we maar meteen met de deur in huis vallen. Het testament van de dwaas, het eerste deel in de reeks De geheime driehoek belooft een unicum in de stripgeschiedenis te zijn, maar kan de verwachtingen die rijzen als je de namen van de auteurs ziet, niet inlossen. Op papier gaat het hier namelijk om een superproductie, met Didier Convard als scenarist en Gilles Chaillet, Denis Falque, Christian Gine, Paul-Pierre Wachs en André Juillard als tekenaars. Het unieke schuilt erin dat vijf tekenaars (Juillard zorgt alleen voor de cover) werken op één scenario en daarbij elk een deel van het vertelde verhaal voor hun rekening nemen. Nu, aan Convard ligt het niet dat deze strip teleurstelt. Hij levert een goed gestructureerd en spannend scenario af dat in wezen draait rond de verloren tweelingbroer van Christus, het diepst bewaarde geheim van het Vaticaan. Onze tenen begonnen aanvankelijk wel spontaan te krullen van de bij wijlen geforceerde dialogen en de zwaarwichtigheid waarmee het verhaal gepresenteerd wordt. Geef toe: een vrijmetselaarsloge waarvan enkele leden-historici actief zijn in het onderzoek naar de Dode-Zeerollen en zo op het spoor komen van mysterieuze manuscripten uit de Middeleeuwen, die de sleutel vormen voor het vijfde evangelie, het zogenaamde testament van de dwaas, waarin te lezen staat dat Christus eigenlijk zijn broer is, waarvan het eventueel publiek maken het Vaticaan zo veel angst inboezemt dat ze met graagte haar toevlucht neemt tot het vermoorden van iedereen die te dicht in de buurt van deze waarheid komt. En voeg daarbij nog Richard Leeuwenhart en de kruistochten, de Essenen en een stel homoseksuele monniken aan toe. Kan je nog volgen? Mooi. Want dat is niet het probleem met deze serie. Convard weet deze stortvloed van verhaalelementen goed in de hand te houden en er zelfs een intrigerend verhaal aan vast te knopen. Anders is het gesteld met het tekenwerk. Elke tekenaar kreeg een bepaalde periode uit het verhaal toebedeeld: Chaillet, zoals te verwachten, kreeg de Middeleeuwen, Gine kreeg Christus en zijn tijdgenoten, Wachs de scènes van het Vaticaan en Falque de hedendaagse tijd. Paul kleurde alles in. Persoonlijk ben ik nooit een fan geweest van Chaillet maar het moet gezegd, hij brengt het er nog behoorlijk van af. Dat kan niet gezegd worden van Gine en vooral Falque die heel slordig werk afleveren dat elke dynamiek mist. Ondanks een degelijk scenario is deze eerste De geheime driehoek - zes andere delen volgen - dus niet meteen een aanrader. Zonde van al dat verzameld talent.