Twee huifkarren trekken door de prairie, gevolgd door wat vee en een enkele ruiter. Een Iers gezin, een Italiaanse familie en de jonge Llogan Juball junior proberen zich aan te sluiten bij een grote karavaan, die op weg is naar Dakota, Wyoming of Oregon. Maar het kleine konvooi wordt afgeslacht door Crows. Alleen opa Giuseppe en Llogan Juball Junior overleven de slachtpartij. De jonge avonturier belooft de oude Giuseppe dat hij de twee ontvoerde kleine meisjes terug zal vinden. Onderwijl wordt een jonge Sioux-krijger, Salmon Leap, afgewezen door de vader van zijn aanstaande bruid. Om deze schande te ontvluchten, verlaat hij zijn stam. Vanaf dat moment wil hij terreur zaaien, een legende worden, een fort aanvallen en sterven, stralend en trots als de zon. Zijn pad kruist dat van Llogan Juball Junior. Ze vinden Sharon terug, een van de vermiste meisjes, en dankzij haar ontstaat er een hechte, ongecompliceerde vriendschap tussen beide mannen, in een vijandige wereld waarin verschillende Indianenstammen onderling oorlog voeren, en waarin blanken en Indianen elkaar naar het leven staan. In de Benelux is Wyoming Doll uitgegeven in de Collectie One Shot, in Frankrijk in de Collectie Long Courrier, collecties waarin de auteurs meer pagina's en meer vrijheid tot hun beschikking hebben. Dat loont zich. De verhaallijn wordt goed uitgewerkt en de personages krijgen - letterlijk en figuurlijk - de vrijheid. Wat opvalt is dat Franz Drappier beide jongemannen aandacht geeft. Vaak is in de gegeven situatie een van beide partijen gedoemd om als bijfiguur te eindigen. Daar dit niet gebeurt heeft Franz de gelegenheid om van twee kanten een fraai beeld te geven van deze roerige periode in de Amerikaanse geschiedenis. Ook op grafisch gebied toont Franz zich weer van zijn beste kant. In een fraai vormgegeven realistische stijl toont hij ons de prairies en gehuchten waar het verhaal zich afspeelt. Dit 68 pagina's tellende album geeft de ex-jockey weer ruimschoots de gelegenheid om zijn voorliefde voor paarden te etaleren. Een minpuntje vind ik wel dat op een aantal pagina's de Franse tekst nog in de kaders staat, soms met de Nederlandse tekst eroverheen geschreven en zelfs een keer zie ik dat er een Nederlandse vertaling van de Franse tekst onderaan de illustratie gegeven wordt. Slordig. Daartegenover staat een wel zeer fraai uitgevoerde inkleuring van de illustraties. Het kleurgebruik is af en toe helder, maar nooit fel: binnen een kleur werkt Franz met licht en donker, en het gebruik van wit maakt dat de inkleuring niet te donker oogt. Een niet te missen album!