Recensies

In 1981 verscheen de animatiefilm Heavy Metal, die gebaseerd was op het gelijknamige culttijdschrift. De film is nu op video verschenen, aangevuld met een gedeelte dat bij de oorspronkelijke montage op de vloer beland was. Heavy Metal is een raamvertelling die draait om een groene lichtgevende bol, de Lochnar. Deze oefent grote aantrekkingskracht uit op hebzuchtige en machtsbeluste lieden, waarna hij hen in het ongeluk stort. De verschillende episodes zijn gemaakt door verschillende tekenaars en schrijvers. Dit geeft een aardig overzicht van verschillende underground-stijlen. Maar er zijn ook overeenkomsten te vinden. De sc?nes zijn stuk voor stuk gericht op zeventienjarige mannelijke pubers. Kenmerkend daarvoor is het verhaal Den van Richard Corben. Een nerd wordt door een blikseminslag getransporteerd naar een verre planeet en blijkt ineens een bodybuilderbody te hebben. Hij kan alle monsters aan, en de vrouwen, allen groot van ogen en borsten, vallen voor hem. Als dat niet de ultieme jongensdroom is. De aardigste episode is Harry Canyon van Dan Goldberg en Len Blum, omdat hier in tegenstelling tot de andere verhalen een nog enigszins behoorlijk plot aanwezig is. We zien New York in de toekomst: vervallen, misdadig, vuil. Een taxichauffeur laat zich tegen beter weten in met de problemen van een mooie jonge dame. De sfeer heeft een lekker film noir-gehalte en het tekenwerk is mooi smoezelig. Vreemd genoeg zijn dezelfde makers ook verantwoordelijk voor het laatste gedeelte - Taarna. Het is een adventure-achtig verhaal, dat lijdt onder een veel te langzaam tempo en zeikerige muziek. Het was niet mogelijk om het te schrappen, omdat het de raamvertelling rond maakt. Daardoor is in de originele versie Neverwhere-land gesneuveld. Cornelis Cole raast hier in sneltreinvaart de geschiedenis door. Hij laat tekeningen in elkaar overvloeien die laten zien hoe moord en doodslag de aarde beheersen. En telkens duikt de Lochnar op. Heavy Metal is een onevenwichtige film. Het beste kan hij stukje bij beetje geconsumeerd worden, want negentig minuten is een lange zit. Daar helpt een soundtrack met heavy-metal- en rockmuziek weinig aan.