Erika Raven heeft een moeizame relatie met de stripwereld. Na haar bekroonde Moessonregens in 1987 ging het bergafwaarts. Gedurende vele jaren gaf de veelzijdige Raven - naast heel veel meer artistieke activiteiten - strips uit in eigen beheer. Het nu bij uitgever Boumaar verschenen album Nan Madol was zelfs enige tijd uitsluitend toegankelijk via haar website. Raven lijkt nu weer voet aan de grond gekregen te hebben en dat is wel zo goed. Veel van haar albums hebben een semi-documentaire sfeer en Nan Madol is niet anders. Raven heeft duidelijk iets met mystieke plekken op aarde zoals de ruïnes van Zimbabwe en Angkor Vat in Cambodja die ze in eerdere albums liet figureren. Nan Madol vertelt hoe eeuwenoude legendes plotseling tot leven gewekt kunnen worden als de omstandigheden zich daarvoor lenen. De benodigde antropologische en archeologische informatie verwerkt Raven in op zichzelf staande pagina's die in het verhaal ingepast worden. De Amerikaanse ambassadeur Basil Owens is met diens vrouw en dochter Anne, wegens diplomatiek wangedrag 'verbannen' naar het eiland Panope in de Stille Zuidzee. Anne is dadelijk gefascineerd door het eiland en verricht in het geheim een archeologisch onderzoek. Dan stort onder mysterieuze omstandigheden een vliegtuigje neer. Het toestel boort zich in een van de wanden van het Nan-Madol-complex waarbij de piloten omkomen. Nan Madol is een raadselachtige plek. Het is een ruïne die bestaat uit 400.000 basaltblokken die keurig zijn opgestapeld. De legende wil dat elke beschadiging van het complex rampzalige gevolgen kan hebben. Elke muur is verbonden aan een district, genoemd naar de eilandjes rondom Ponape. Bij de beschadiging van een muur zal het daarmee verbonden district door ongeluk getroffen worden. Volgens sommige bewoners is het nu dus de beurt aan Panope. Dan sterft Robert, de geheime liefde van Anne op brute wijze. Voordat we Anne hebben leren kennen komt ze op mysterieuze wijze om het leven. Anne en Robert overtraden een ander eilandgebod door de begraafplaats van een groep uitgestorven eilandbewoners te onderzoeken. De dubbele vloek eist uiteindelijk nog meer levens. Raven neemt letterlijk niet genoeg tijd (het album telt slechts 40 pagina's, waarvan er 34 voor het verhaal worden gebruikt) om de vertelling goed uit te werken. Hierdoor worden haar personages niet voldoende uitgewerkt en blijven vlak en stereotiep. Ondanks de overtuigende documentatie heeft het verhaal iets weg van een invuloefening en daarmee een voorspelbaar karakter. De suspense die nodig is om de spanning op te bouwen komt niet van de grond. Haar realistisch tekenwerk en effectief zwart/wit-gebruik overtuigen daarentegen wel en vergoeden veel. Zo is de vliegtuigscène, waarbij het vliegtuig neerstort, uitgesmeerd over drie pagina's, buitengewoon krachtig. Afgezien van de foeilelijke cover is het dus wel de moeite waard geweest om van de digitale versie nu ook een analoge versie van Nan Madol op de markt te brengen.