Dupuis gaf in 2000 Tot ziens, Jimmy uit. Het was het laatste deel van de kwaliteitsreeks De avonturen van Jimmy van Doren. Het verhaal leek op een afsluiting, maar de titel suggereerde dat Jimmy nog wel een comeback zou maken. Vier jaar moesten we wachten. De uitgeverij is veranderd, het boek is iets kleiner, de cover heeft een minder gelikte vormgeving en het papier is gladder zodat de kleuren beter tot hun recht komen. Verder is alles hetzelfde. Dat blijkt het duidelijkst als Jimmy op het nieuwe landgoed van Schatzy uitroept: 'JAHOEOEOE! Terug in Afrika! En al die beeldschone meisjes die ernaar hunkeren om in m'n armen te vallen! Ik ben in het paradijs!' Tekenaar Daniel Desorgher en scenarist Stephen Desberg kregen versterking van Benoît Despas. Dit heeft inhoudelijk geen veranderingen tot gevolg gehad, want als vanouds biedt dit album kalverliefde, avontuur en schitterende Afrikaanse decors vol wilde dieren en betoverende rituelen. Jimmy loopt weer op tegen de culturele tegenstellingen tussen blank en zwart en er is zelfs een tovenaar die de jongen met behulp van voodoo en riten zwart wil maken om hem een kans te geven zijn vriendinnetje Suzy te redden. Zo'n feest van herkenning is natuurlijk een prettige gewaarwording. Toch knaagt er iets. Het is het gevoel dat de makers nu de knop voor de automatische piloot gaan indrukken en dat er bij Glénat een tiental boeken zal verschijnen volgens beproefd concept. De heruitgave van de eerste twaalf delen vormt een solide basis voor het commercieel uitmelken van wat eens een creatieve en vernieuwende reeks was. Als dat zo is heb ik als fan van het eerste uur met terugwerkende kracht toch liever geen comeback. Of een reis van Jimmy naar de Noordpool. Of een einde van Jimmy als drugsverslaafde in een Europese hoofdstad. Alsjeblieft... Geen eindeloze reeks van hetzelfde!