Zo'n zes jaar liet Peter van Dongen ons wachten op het vervolg van zijn Rampokan-epos. Veel lof kreeg Van Dongen in 1998 toegezwaaid met deel 1, Java. Verfijnd, sfeervol, betrokken bij de Indonesische zaak en een perfecte balans tussen het menselijke drama van de hoofdrolspelers en de waarheidsgetrouw uitgebeelde gespannen politieke en militaire situatie toentertijd, in 1946, vlak na de Tweede Wereldoorlog. In wezen zijn deze lovende kritieken moeiteloos te kopiëren naar dit tweede deel, Celebes. Het verhaal sluit naadloos aan bij het slot van deel 1 waarin Johan Knevel door een overstroming op Java alle contacten kwijtraakt, opgepikt wordt door een nationalistische groepering die hem aan ziet voor Erik Verhagen, de man die hij nota bene zelf eerder overboord gooide op de heenreis naar Nederlands-lndië. Samen met een journalist annex misdadiger Burt Dekker (ook al een schuilnaam) trekt de groep door Celebes op zoek naar Sanro, een opstandige priesteres, die zou kunnen helpen in de strijd tegen die vervloekte buitenlanders. Johan Knevel heeft echter een ander doel: hij is op zoek naar zijn verleden in de vorm van zijn Ninih, het dienstmeisje van vroeger dat zich in de nabijheid van deze Sanro zou begeven. Omdat ook het leger op zoek is naar deze mysterieuze priesteres, werkt het verhaal zich langzaam naar een climax toe. Van Dongen nestelt zich met zijn tekenstijl gemakkelijk in de top der klare-lijntekenaars. Perfectie lijkt zijn streven. Met slechts twee kleuren weet hij personen en gebeurtenissen treffend te accentueren. Door het gehele album heen is de spanning van die tijd voelbaar: de onderdrukking van de eigen bevolking, de verachting van de Belanda tolol (stomme Hollanders] en de tegenstelling in armoede en welstand. Ook de veelvuldig Indonesische uitdrukkingen die hij gebruikt (achterin het boek worden deze vertaald], schept een inlands sfeertje. Rampokan is literatuur en laat zich niet even zomaar lezen. In een tijd waarin striptekenaars zich om de haverklap wagen aan de verstripping van de ene na de andere literaire roman, lijkt dit verhaal zich omgekeerd uitermate goed te lenen voor een echte verromannisering. Wil de echte Multatuli dan nu opstaan!