Nog nèt heeft hij er op kunnen reageren. Naar aanleiding van het verschijnen van het eerste deel van de satirische strip Agent Orange 1: De jonge jaren van prins Bernhard, heeft de prins een officiële verklaring afgegeven. Het is op zichzelf al een unicum dat een lid van het koningshuis reageert op een stripboek, en nog unieker is het dat in die verklaring de gewraakte bewering uit het verhaal wordt bevestigd. Erik Varekamp en Mick Peet beschrijven onder meer hoe de jonge Bernhard lid wordt van de NSDAP, de partij van Adolf Hitler. Zij staven dit door achterin drie stukken uit Amerikaanse archieven in facsimile te plaatsen waaruit dit onomstotelijk blijkt. Nieuw is deze bewering niet, omdat historicus Coen Hilbrink, die tevens tekent voor de historische beschrijving achterin, dit enkele jaren geleden al beschreef in het boek De affaire Sanders (1996, geschreven samen met Gerard Aalders). Wel nieuw is nu dat de prins toegeeft dat de documenten echt zijn, alleen ontkent hij dat hij zichzelf heeft aangemeld. De boosdoener zou een van de gebroeders Langenheim zijn, vrienden uit zijn Berlijnse tijd die ook prominent in de strip figureren. Een volkomen ongeloofwaardige bewering, omdat al langer bekend was dat Bernhard lid was van een SA- en SS-afdeling. Het zou vreemd zijn als hij geen lid was geweest van de bijbehorende partij. In Agent Orange laten de auteurs goed zien hoe de opportunistische keuzes van een jonge Duitse prins tijdens de jaren dertig hem in het vaarwater brengen van allerlei dubieuze types, van grootindustriëlen die de Nazi's steunen tot agenten van Franco. De prins wordt neergezet als a-politieke flierefluiter, wat redelijk lijkt te passen bij het beeld dat uit de vele recente in memoriams oprijst. Op de achtergrond speelt de wanhopige zoektocht van koningin Wilhelmina naar een geschikte huwelijkskandidaat voor haar in volledige isolatie opgegroeide dochter Juliaantje. Een groter contrast met de jeugd van Bernhard is haast niet denkbaar. Spannend is het boek niet, wel erg informatief en vermakelijk met veel leuke verwijzingen naar het latere leven van Bernhard. Zo roept hij als een van zijn SA-vrienden geen uniform meer mag dragen: 'Geen uniform meer? Wat 'n vreselijke straf.' De historische achtergrond van Bernhards jeugdjaren wordt gedegen weergegeven, wat naar meer smaakt voor het volgende deel. Hierin worden de oorlogsjaren van Bernhard behandeld, waarin hij volgens de overlevering de tijd van zijn leven heeft gehad. En we weten natuurlijk dat hij in het volgende deel met de trieste Nederlandse prinses trouwt, al is dat niet bepaald een vlammende liefdesgeschiedenis te noemen, Daarin speelden andere dames een grotere rol.