Een officieel goedgekeurde parodie, die ook nog bedoeld is als eerbetoon: dat moet haast wel op een zouteloze vertoning uitlopen. Toch hebben tekenaar Nicolas Barral en scenarist Pierre Veys die valkuil weten te omzeilen. Hun hommage aan Blake en Mortimer in de vorm van hun amusante nabootsing Schaduw over het Britse rijk mag geslaagd worden genoemd. Het geheim van de smid zit 'm waarschijnlijk in de grondige voorbereiding: zowel het scenario als het elegante tekenwerk is er niet met een jantje-van-leiden van afgemaakt. Zelfs voor niet-Blake en Mortimer-liefhebbers is de strip daardoor goed te pruimen. De kern van deze draakstekerij is dat de vrouw in de Britse naoorlogse samenleving het niet meer pikt en zich als een soort lichtzinnige suffragette wil bevrijden van het juk van de mannelijke overheersing. De sukkelige Philip en Francis krijgen van Winston Churchill himself de opdracht deze ondermijning van de Britse wereldbeschaving een halt toe te roepen. Natuurlijk zit Olrik achter het complot, al opereert hij met 'de Franse slag'. Blake en Mortimer is vaker geparodieerd. De bundel Parodies 3: 20 jaar later (uitgeverij Oranje) bevat bij voorbeeld de 'gepensioneerde' versie Flake en Oldtimer van Philippe Aubert en Scotch Arleston, een idee dat later door Didier Convard en André Juillard bij Dargaud in een realistisch vorm is uitgewerkt (Le dernier chapitre, met een Blake en Mortimer op leeftijd die terugblikken op hun leven). Een recente, opmerkelijke parodie stond in het Franse stripblad Ferraille Illustré, een nazi-variant van tekenaar Bravo onder de titel Les Aventures de Swartz et Totenheimer. Dat Barral en Veys in hun Schaduw over het Britse rijk zo geïnspireerd de vloer aanvegen met Britse gewoonten heeft te maken met hun andere samenwerking: de bij Delcourt verschijnende strip Baker Street, een succesvolle pastiche op het Britse fenomeen Sherlock Holmes. Bovendien hebben beide heren hun sporen in de humor reeds verdiend. Veys (1959) startte zijn loopbaan in de Franse kleinkunst, raakte als medewerker betrokken bij het humoristisch tijdschrift Fluide Glacial en werkt inmiddels ook als scenarist voor series als Space Mounties en Bollie en Billie. Barral (1966) kwam na een tekenopleiding in Angoulême eveneens bij Fluide Glacial terecht. In Nederland kennen we hem van de samen met Christophe Gibelin gemaakte strip Vleugels van lood (uitgeverij Talent). Mocht de Blake en Mortimer-parodie aanslaan, dan zullen meerdere delen volgen, zo laat Dargaud doorschemeren.