De buurt rond het Brusselse Noordstation is een levendige smeltkroes van rassen, culturen en religies. Ook fungeert de Noordwijk als rosse buurt en is het een levendige Turkse handelsplek. Geregeld komen spanningen voor, in het bijzonder tussen prostituees en wijkbewoners. Buurtorganisatie Espace P tracht dit soort conflicten via een goede voorlichting te voorkomen en vond een sparringpartner in de stripopleiding van Sint-Lukas, de academie die aan de rand van de Noordwijk ligt. Voor het daaruit voortvloeiende stripproject werd een blik subsidiegevers en sponsoren opengetrokken. Onder leiding van de docenten Nix en Johan de Moor voerden studenten een buurtonderzoek uit, praatten ze met bewoners en wijkagenten en maakten ze schetsen. Uiteindelijk leiden de voorbereidingen tot het album Bruxxxel. Hierin is de rode draad de onmogelijk liefde tussen de Sint-Lukas-student Wesley en het Turkse meisje Meryem. Het verhaal dat daarmee wordt geweven, bestaat uit acht hoofdstukken. In ieder hoofdstuk staan de getuigenissen van steeds andere archetypische Noord-bewoners centraal, in beeld gebracht door achtereenvolgens Kristof Spaey, Judith Vanistendael, Nix, De Moor, Simon Spruyt, Filip Leemans, Maarten de Saeger en Lieven Baes. Het album is in een oplage van vierduizend stuks gedrukt (tweeduizend Nederlands, tweeduizend Frans). Ongeveer duizend exemplaren zijn bestemd om uit te delen in de jeugdhuizen uit de Noordwijk. Het eindresultaat is verrassend goed. Coördinatoren Nix en De Moor hebben er een homogeen en spannend geheel van weten te breien, ondanks de verschillende vertel- en tekenstijlen. Normaal willen dit soort samenwerkingen nog wel eens als los zand in elkaar steken. Ook wordt nauwelijks een moraliserend vingertje geheven en lijken de striptekenaars geen strobreed in de weg te zijn gelegd door hun opdrachtgever of de geldschieters, vaak de makke van dit soort projecten. Wat dat betreft kan Bruxxxel als maatstaf dienen voor het maken van educatieve strips die ook inhoudelijk interessant zijn.