Walt Disney was een begenadigd tekenaar die een amusementsimperium zonder weerga opbouwde. Of toch niet. Volgens romancier Peter Stephan Jungk was alles aan Disney schijn; mooie schijn weliswaar, maar schijn. Jungk is er van overtuigd dat Disney niet de bedenker van Mickey Mouse was, alleen het hoge stemmetje van de muis was onmiskenbaar van Walt. Dat de Disney-studio's bleven bestaan en de pretparken niet failliet gingen, kwam door de zakelijke bemoeienis van broer Roy. Want volgens Jungk was 'oom Walt' ook als ondernemer een mislukking. De koning van Amerika is een fictieve biografie, op basis van vooral ware gebeurtenissen uit de laatste maanden van Walt Disney. Jungk heeft zich gedocumenteerd en vervolgens zijn fantasie de vrije loop gelaten. Hoofdpersoon en verteller is een fictiefiguur, filmtekenaar Bill Dantine, die door Disney op staande voet ontslagen is. Samen met twee anderen zou hij een verklaring hebben getekend dat Disney niet wilde dat sovjetpresident Chroetsjev zijn pretpark bezocht. Die positieve publiciteit gunde Disney de communist niet, volgens zijn werknemers. Jungk verhaalt over de reactionaire, antisemitische en racistische voorkeuren van Disney, die al bekend zijn uit echte biografieën. Walt Disney treurt over het afschaffen van de slavernij, ontzegt bokser en dienstweigeraar Cassius Clay de toegang tot zijn pretpark en roept dat de jood Mintz zijn konijn Oskar heeft gestolen. Maar Jungk schildert Disney ook als een inspirator die de beste creativiteit uit anderen weet te halen. Om dan vervolgens zelf met de eer te gaan strijken. Dantine, die Disney maanden stalkt, wrijft hem in dat hij geen enkele tekening voor de films of Donald Duck-strips zelf heeft gemaakt. En dat zelfs de mooie krul van zijn handtekening door een tekenaar is bedacht. Walt Disney was een man die het liefst in zijn modeltrein in zijn achtertuin reed. Hij had visioenen over de toekomst, en vooral over hoe steden er dan uit zouden zien. In Florida verrees na zijn dood Epcot, Experimental Prototype City of Tomorrow. Met Epcot was Disney zijn tijd ver vooruit. Dat hij over het bouwen gesprekken gevoerd zou hebben met architect Victor Gruen, de ontwerper van de eerste overdekte shopping mall, is denkbaar. Maar of hij zich na zijn dood wilde laten invriezen, om zelf honderd jaar later Epcot te kunnen bezoeken? Zijn familie ontnam hem in elk geval die mogelijkheid door hem te laten cremeren. Disney was een kettingroker, en stierf aan longkanker. Jungk laat hem zeggen dat de confrontatie met de ontslagen tekenaar Dantine hem jaren van zijn leven heeft gekost. Geen fictie maar klinkklare onzin. Eigenlijk doet het er niet veel toe. Van een biografie, ook als is die fictief, verwacht je iets meer te weten te komen over het fenomeen Walt Disney. Dan heb je geen behoefte aan gefingeerde privé-gesprekken tussen Walt en zijn familie en personeel. De erven Disney hebben niet gereageerd op de speculaties in de roman van Jungk. Daarvoor is ook geen enkele aanleiding. Wel stuurden ze een rekening voor het zonder toestemming gebruiken van de oren van Mickey op de omslag.