Het interbellum was een tijdvak van grote tegenstellingen. De Eerste Wereldoorlog was ten einde en in de gay twenties verspreidden de radio en de grammofoon de klanken van een nieuwe en vrolijke populaire muziek - de jazz - over de wereld. Maar. daarop volgden al snel de economische crisis van de jaren dertig, de opkomst van het fascisme en de Spaanse Burgeroorlog die uiteindelijk weer de opmaat vormden van de Tweede Wereldoorlog. Intussen ging de ontwikkeling van de populaire muziek letterlijk en figuurlijk vrolijk door als om een tegenwicht te bieden aan de sombere tijdgeest. Dat contrast tussen muziek en oorlogsdreiging viel deels samen met de beeldvorming over Amerika en Europa. Met die opposities spelen Igort en Carlos Sampayo in dit album een ingewikkeld spel van de verbeelding. Scenarist Sampayo heeft zijn verhaal opgehangen aan het leven van de grote Amerikaanse jazzpianist Thomas 'Fats' Waller, de componist van tijdsbepalende romantische liedjes als Honeysuckle Rose en l've Got a Feeling l'm Falling. Op het eerste gezicht lijkt het album dan ook een biografie, maar uiteindelijk biedt het de lezer meer, véél meer zelfs. Met onverwachte sprongen schiet het verhaal heen en weer tussen de afleiding die Wallers vrolijke muziek de mensen bezorgde en de dagelijkse realiteit van de armoede van de crisisjaren, tussen de kroegen en bordelen waar Waller zijn tijd doorbracht en het opkomend fascisme met zijn afkeer van entartete Musik, en niet te vergeten tussen het Amerikaanse en het Europese continent als de plaatsen waar het een en het ander gebeurde. Tekenaar Igort, voluit Igor Tuveri, noemt zich op zijn website 'cartoonist since 1979'. Voor wie zijn werk kent, is dat een rake omschrijving: zijn tekenwerk mag soms wat onbeholpen ogen, maar juist door die opzet slaagt hij erin om de werkelijkheid zodanig uit te vergroten dat het resultaat merkwaardig realistisch overkomt. De beelden van Igort ogen altijd vrolijk en triest tegelijk en zo worden Fats Waller en zijn tijd ook neergezet. De kleurstelling is bovendien uitstekend gekozen. De jaren twintig en dertig zijn in de collectieve verbeelding blijven hangen in de verschoten sepiakleuren van oude foto's. Igort hanteert die kleuren vaardig om de sfeer van jaren dertig op te roepen en voegt daar her en de een vleug bloedrood aan toe als waarschuwende accentkleur. Merkwaardig genoeg brengt het boek het verleden niet echt dichterbij. Integendeel, de tegenstrijdigheden die Igort en Sampayo zo indringend in beeld brengen, maken het interbellum eerst en vooral tot een onwerkelijke en zelfs onwezenlijke periode. Maar, nadat het album dicht en de krant open was geslagen, bleef in ieder geval deze lezer zitten met de vraag of het heden zoveel minder onwerkelijk en onwezenlijk is. Als dat, zoals ik denk, de bedoeling was van de auteurs, dan zijn ze daar volledig in geslaagd. Het verhaal verscheen oorspronkelijk in twee delen die nu in één Nederlandstalige uitgave bijeen zijn gebracht. De echte verzamelaar mist daarmee een van de twee omslagen, maar dat is een klein gebrek voor wie het geheel in één adem wil uitlezen. En, wie eenmaal aan dit boek begonnen is, kan ook moeilijk anders. Voor de echte liefhebber brengt de uitgever overigens binnenkort nog een luxe editie uit met een kleine zeefdruk die door de auteurs is gesigneerd.