Benoît van Innis verhief de verdwazing tot kunst. Hij maakt schilderijen en tekeningen van idiote situaties en plakt daaronder een test die totaal niets met het plaatje te maken heeft. Zie daar: Humor! De albums van Benoît hadden jaren geleden veel succes (onder andere Scrabbelen in de herfst en Het verboden museum). Benoît trekt de lezer/kijker in de tekening, meldden sommigen 15 jaar geleden. Paul Faassen probeert dat ook. Chaotische tekeningen en een evenzo rommelige lay-out kunnen de lulligheid van de tekeningen niet verbloemen... Een matige tekenaar met originele ideeën, dat kan leuk zijn. Een geforceerd bedachte situatie, rommelig neergezet en quasi ondersteund met onzinnen, is al een stuk minder leuk. Volgens de uitgever bevat het boek drama voor beginners, gesprekken met kamerplanten en mopperende viervoeters. Leuk? De titel doet veel goeds vermoeden, die is ijzersterk. Picasso zei het vaker: 'Een schilderij behoudt spanning als het niet helemaal af is.' Vaak zei Picasso ook: 'Ik geloof dat ik het zo maar laat, ik doe er niets meer aan...' Faassen is géén Picasso, ook geen Benoît, Kamagurka, Gummbah, Marec, Anone of Piraña. Hij heeft soms een aardige inval, een enkele keer is Faassen grappig, maar meestal komt alles erg bedacht en geforceerd over en komen de meeste grappen niet uit boven het gemiddelde-middelbare-schoolhumor-niveau. Jammer. Niets aan te doen!