Als er een Nobelprijs voor Vaagheid zou bestaan, zou wat mij betreft scenarist en tekenaar Stedho hiervoor de allereerste gegadigde zijn. Zijn tekstloze strip Ooievarken is, zoals de titel al doet vrezen, een verhaal over een kruising tussen een ooievaar en een varken. Het beest leeft in een sciencefiction-landschap, waar het moertjes spaart, bezoek krijgt van raketten en door een zeer vaag ander beest verkracht wordt. Daarnaast heeft de scenarist geprobeerd om z'n strip zwanger te maken van symboliek, door het hele verhaal vol te proppen met allerlei cycli van leven en dood. Ok?. Wat ik hierboven tot nu toe heb geschreven, is dan ook alles wat mij duidelijk is geworden bij het lezen en herlezen van dit album. En toch... moet ik toegeven, dat het juist daardoor wel een van de meest fascinerende strips is, die ik ooit heb gelezen. Het is een boek dat je in voldoende verwarring achterlaat om, nadat je het hebt gelezen en terug in de kast wilt zetten, op het laatste moment, nog voor je het hebt losgelaten, toch weer terug uit de kast wilt nemen en... nog eens te herlezen... en nog eens... en nog eens... zonder er overigens ooit veel wijzer van te worden.