Paradijs op aarde 2 is het laatste deel van twee bundels korte verhalen van Vlaming Stijn Gisquière. In slechts drie pagina's schetst de tekenaar ons telkens schijnbaar alledaagse gebeurtenissen, beleefd door gewone, alledaagse mensen. Mooi en poëtisch, scherp en kritisch of met een fijnzinnig gevoel voor humor houdt hij ons een spiegel voor en toont hij ons dat het leven soms misschien wat tegenzit, maar niettemin de moeite waard is. Gisquière laat zien dat geluk én verdriet in kleine dingen kunnen zitten en vaak keerzijden van dezelfde medaille zijn. Schijnbaar nietszeggende gebeurtenissen kunnen opeens heel veel betekenis krijgen, als je op een andere manier kijkt naar de wereld om je heen. In veertien verhaaltjes krijgen we steeds een kijkje in de persoonlijke belevingswereld van mensen van allerlei pluimage: snobs, schoolkinderen, padvinders, kunstenaars, studenten of ouden van dagen. Hoewel zij op het eerste gezicht weinig met elkaar gemeen lijken te hebben, legt Gisquière de behoefte aan bevestiging en erkenning bloot waaraan iedereen behoefte heeft. We worden deelgenoot van de geloofscrisis van een katholieke man en van de ontgoocheling die een schoolreisje naar een boerderij teweeg kan brengen. We zien hoe mooi het leven kan zijn als we onze bakens verzetten en hoe fijn het is om lief te hebben. Hoewel deze thema's wellicht wat zoetsappig zijn, maakt Gisquière juist gebruik van vervreemding en confrontatie in plaats een beroep te doen op ons sentiment. Verrassende piotwendingen, een eenvoudige tekenstijl en het gebruik van heldere, vaak contrasterende kleuren onderstrepen de kleine emoties, die daardoor universele proporties krijgen. Het eerste deel van Paradijs op aarde mocht rekenen op lovende kritieken en het tweede deel is een waardige afsluiter van dit tweeluik. Een juweeltje!