Nu de kruitdampen in Studio Vandersteen zijn opgetrokken na het veelbesproken ontslag van Marc Verhaegen kan eindelijk worden beoordeeld wat zijn opvolgers - het tandem scenarist Peter van Gucht en tekenaar Luc Morjaeu - eigenlijk in hun mars hebben. Waar ze bij het vorige deel (287: De formidabele fantast) nog een scenario van Verhaegen verherbouwden is Het slapende goud hun eerste eigen productie. In dit avontuur krijgt Lambiek het heen en weer van een nieuwe belastingaanslag. Overstuur rent hij de straat over, alwaar hij wordt aangereden door een limousine. De eigenaar ervan blijkt een geheimzinnige bankier die Lambiek gouden bergen belooft. Hij trapt er in en leent bij professor Barabas de de Stalen Mol, het voertuig uit De groene splinter dat zich een weg door de aarde kan boren. Lambiek smoest tegen Barabas dat hij het voertuig nodig heeft om samen met een archeoloog in Zwitserland naar een grafkamer te zoeken waar een lokale Keltische legende mee te maken zou hebben. Het echte doel is echter een kluis van de Zwitserse Woeckerarh Bank midden in een berg. Die zit vol zwart goud van zware criminelen. Het slapende goud wordt met vaart verteld en sommige grappen zijn leuk bedacht, zoals rond 'lawinegevaar' Jerom die in zijn eentje op wintersport naar de Zwitserse Alpen gaat. Morjaeu hanteert een vlotte stijl, maar mag wel meer aandacht besteden aan de te schriele Suske. Het is echter geen droomdebuut. Daarvoor zit het scenario nogal losjes in elkaar. Er had rond het thema 'geld' meer spitsvondigheid ingezeten en het einde, waar ineens die Keltische legende weer om de hoek komt kijken, is ronduit zwak. Voorlopig heeft het duo Van Gucht/Morjaeu nog het nodige huiswerk te doen om Verhaegen naar de kroon te steken.